Да се каже дека почетокот на сезоната во дресот на Баерн Минхен е неверојатен за Кејн би било премалку. Англискиот центарфор со години не престанува да постигнува голови, но во сезоната 2025/2026 тоа достигна сосема ново ниво. Чудесниот 32-годишен напаѓач ја отвори сезоната со 18 постигнати голови во 11 натпревари! Постигна 11 голови во шест натпревари во Бундеслигата, четири погодоци во два настапи во Лигата на шампионите, два во еден натпревар од Купот на Германија и уште еден во натпреварот од германскиот Суперкуп.

Да влезе напаѓач со просек од еден гол по натпревар е нешто што ретко кој успева да го направи дури и еднаш во кариерата, но Кејн моментално е поблизу до просек од два погодоци по натпревар (точно 1,80)! Она што капитенот на англиската репрезентација го прави на терен во првите месец и пол од новата сезона е надвор од секој разум. Силно во сезоната влегоа и Килијан Мбапе со „Real Madrid“ (15 голови во 13 настапи) и Ерлинг Халанд со „Manchester City“ (11 голови во 8 настапи), а такви бројки вообичаено се најдобри во светот. Но, сега е тука Кејн – класа над нив.

Неверојатна низа од 11 сезони

Дури и со ваков почеток на сезоната, Кејн сè уште е криминално потценет во очите на фудбалската јавност. Ако само се осврнеме на неговиот ефект низ кариерата, ќе видиме што сè направил. Од сезоната 2014/2015, па сè до 2024/2025, Хари Кејн нема сезона со помалку од 20 голови. Редоследно, бројките му изгледаат вака: 31, 28, 35, 41, 24, 24, 33, 27, 32, 44 и 41 гол. Тоа е просек од неверојатни 33 голови по сезона во изминатите 11 сезони. А сетете се – во Англија се тврдеше дека Кејн ќе биде само „one-season wonder“, дека ќе исчезне по една блескава сезона. Колку само се излажале …

Ако се додаде и фактот дека девет од тие единаесет сезони ги поминал во Тотенхем, клуб кој ретко бил на самиот врв на англискиот фудбал, сликата станува уште поимпресивна. Да заминел во Баерн уште порано, не само што ќе имаше повеќе трофеи, туку и уште повеќе голови. Кога ќе се спуштат завесите на неговата кариера, Хари Кејн сигурно ќе добие многу повеќе признанија отколку што добива сега, но тој ги заслужува уште денес, додека е во својот апсолутен врв.

Иако во „Tottenham“ со години му пееја „one of our own“ („еден од нас“), и иако е роден во Волтамстоув, само неколку стотини метри од тогашниот стадион „Вајт Харт Лејн“, првите вистински фудбалски чекори ги направил токму во дресот на омразените ривали од северен Лондон – Арсенал. Кога имал седум години, бил дел од нивната школа, но по една година го отпуштиле како играч без потенцијал.

Изборот потоа паѓа на Риџвеј Роверс. Таму, како што се сеќава неговиот поранешен тренер Дејв Брикнел, сè почнало сосема случајно:

„Имавме тренинг за шутирање и прашав кој сака да застане на гол. Тоа малечко момче ја крена раката и рече дека сака тој. Му дадов ракавици и направи неколку фантастични одбрани. Помислив дека најдов голман – што е тешко, затоа што децата на шест години сакаат да бидат голмани пет секунди, па веднаш сакаат да бидат напаѓачи“, раскажува Брикнел.

„Потоа ми рекоа дека тој не е голман, туку играч од поле, па му дадов шанса да игра. Постигна куп голови и веднаш стана наш напаѓач. Имаше чувство за додавање, знаеше да игра и силно ја удираше топката. Беше исклучителен за тие години. Но неговата најголема особина беше неверојатното самодоверба. Ако промашеше, само ќе ја чекаше следната шанса – и ќе постигнеше гол“, додаде тој.

Кога наполнил 11 години, Хари – по првичното одбивање – од втор обид преминал во Тотенхем. За талентираното момче тоа бил природен чекор напред: од маалски клуб до сериозна академија. На првиот тренинг веќе не стоел на гол. Голманските ракавици станале минато, иако малкумина во клубот тогаш претпоставувале дека во него се крие вистински голгетер. Почнал како дефанзивен играч, потоа играч со офанзивни задачи („десетка“), а дури подоцна се изборил за својата природна позиција – класичен центарфор.

Во младинската конкуренција постигнал 18 голови во 22 натпревари, што му донело професионален договор, но не и место во првиот тим. Следеле позајмици – Лејтон Ориент, Милвол, Норвич и Лестер. Дури по четири вакви „лутања“ добил вистинска шанса во дресот на „Спарс“. Првиот натпревар од првата минута во Премиер лигата го одиграл на 7 април 2014 против Сандерленд, на 21 година.

Како вистински напаѓач, веднаш ја искористил шансата – при резултат 1:1 се вметнал пред Вес Браун и го претворил центаршутот на Кристијан Ериксен во свој прв гол. Во следното коло, против Вест Бромвич, иако Тотенхем губел 3:0 по половина час, Кејн со гол го предводел тимот до реми 3:3. Само недела подоцна, на 19 април, против Фулам на „Вајт Харт Лејн“, повторно постигнал гол – трет по ред. Изгледало како конечно да го обезбедил своето место во тимот, иако многумина сè уште се сомневале во него, нарекувајќи го "преоден феномен“.

Во 2017 пред Меси и Роналдо

Но Кејн никогаш не бил само „машина за голови“. Иако во 2017 година постигна повеќе голови од Меси, Роналдо, Кавани или Левандовски, неговата вистинска вредност никогаш не лежела само во бројките. Под водство на Маурисио Почетино, пред осум-девет години, Кејн прерасна во играч кој носи многу повеќе. Стана напаѓач што учествува во изградбата на играта, го разбира просторот и создава шанси за другите.

„Сакам да ги гледам снимките од своите натпревари. Така подобро ги разбирам намерите на тренерот и својата улога во тактиката. Фудбалот постојано се менува, мораш да бидеш приспособлив затоа што тренерите менуваат формации и барања“, изјави Кејн за „FourFourTwo“.

Играта на Кејн правеше двајца-тројца соиграчи подобри. Освен што физички може да ја задржи топката, има исклучителен преглед на играта и знае кога да ја проследи. Играчите од средниот ред имаат доверба дека ќе ја задржи, а напаѓачите кои влегуваат во празен простор знаат дека ќе ги проигра навремено. По додавањето, благодарение на интелигентното движење, веднаш се враќа во позиција од која повторно е закана. А кога му се укаже прилика – ретко промашува. Роден стрелец, но и комплетен играч кој може да се вклопи во секој систем.

Кејн никогаш не добил привилегии. Немал кратки патишта до успехот – сè морал да избори сам. И токму затоа неговата приказна носи дополнителна тежина. Колку и да постигнува голови, сè уште не е ценет онолку колку што заслужува. Парадоксално, токму бројот на неговите голови ја засенува онаа негова најголема вредност – способноста да ги направи сите околу себе подобри.

Можеби изгледа едноставно, дури и скромно, и не се однесува како мегаѕвезда, но зад таа мирна надворешност се крие еден од најкомплетните и најинтелигентни фудбалери на денешницата. Да, неверојатен голгетер – но и многу повеќе од тоа. Еден од најдобрите играчи на светот.