Карла Бруни Саркози – име што долго време беше синоним за убавина, уметност и моќ – проживеа повеќе животи во еден. Од блескавите модни писти на Париз и Милано, каде што беше една од најбараните супермодели на деведесеттите, преку интимните тонови на своите фолк-шансони кои ги освојуваше топ-листите, до улогата на прва дама на Франција во Елисејската палата.

Сепак, последниве години нејзиниот живот е обележан со темна сенка на правосудни скандали кои кулминираа со осудителната пресуда за нејзиниот сопруг, поранешниот француски претседател Никола Саркози, и со сериозните обвиненија со кои се соочува и самата таа. Нејзиниот пат, исполнет со гламур, контроверзии и непоколеблива верност, претставува една од најфасцинантните современи приказни.

Ѕвездата е родена: подемот на модниот Олимп

Родена како Карла Џилберта Бруни Тедески на 23 декември 1967 година во Торино, таа пораснала во богато и уметнички настроено семејство. Татко ѝ бил индустријалец и композитор, а мајка ѝ – концертна пијанистка. Од страв од киднапирања кои во седумдесеттите ги изведуваа „Црвените бригади“, семејството се преселило во Франција кога Карла имала седум години. Иако студирала уметност и архитектура во Париз, судбината имала други планови.

Со 19 години, на наговор на пријател, потпишала договор со агенцијата „City Models“ и влегла во светот на модата. Нејзиниот подем бил метеорски – со елеганцијата, продорните сини очи и лежерниот став брзо ги освоила најпрестижните модни куќи. Стана муза на дизајнери како Карл Лагерфелд за „Chanel“ и Џани Версаче. До раните деведесетти, Карла Бруни беше меѓу 20-те најплатени модели во светот, со годишна заработка која достигнувала и до 7,5 милиони долари. Нејзиното лице красеше повеќе од 250 насловни страници, а чекореше по пистите на „Dior“, „Givenchy“ и други. Но, во 1997 година, на врвот на славата, донесе шокантна одлука – да се повлече од манекенството и да ѝ се посвети на својата прва љубов, музиката.

Контроверзна љубовна историја

Покрај модната кариера, јавноста постојано го следеше нејзиниот бурен љубовен живот. Бруни стекна репутација на „скротувачка на мажи“, а на листата на нејзини партнери се најдоа славни имиња: рок легендите Мик Џегер и Ерик Клептон, актерите Кевин Костнер и Винсент Перез, па дури и милијардерот и сегашен американски претседател Доналд Трамп. Нејзината врска со Џегер, според пишувањата, била и причината за крајот на неговиот брак со Џери Хол.

Во интервјуа отворено зборуваше за својата природа, еднаш изјавувајќи дека „моногамијата е досадна“ и дека „љубовта трае долго, но страста – две до три недели“. Најголема контроверзија предизвика нејзината врска со семејството Антовен. Додека била во врска со филозофот Жан-Пол Антовен, започнала афера со неговиот син Рафаел, кој тогаш бил во брак. Рафаел ја напуштил сопругата, писателката Жустин Леви, за да биде со Карла, а во 2001 година добија син, Аурелиен. Леви подоцна напиша бестселер во кој ликот на „Терминаторката Паула“ очигледно беше инспириран од Бруни.

Од музичка сцена до Елисејска палата

Откако ја напушти модата, Бруни се сврте кон музиката. Нејзиниот прв албум „Quelqu’un m’a dit“ (Некој ми рече), објавен во 2002 година, постигна огромен успех. Иако критиката беше скептична, публиката ја обожаваше нејзината меланхолична акустична звучност. Албумот се продаде во милионски тираж и ја етаблираше како сериозна кантавторка.

Кон крајот на 2007 година, на една вечера, го запозна штотуку разведениот француски претседател Никола Саркози. Следеше вртоглава романса која кулминираше со венчавка во Елисејската палата во февруари 2008, само неколку месеци по нивната средба. Карла Бруни стана прва дама на Франција. Нејзината улога беше мешавина од гламур, уметност и дипломатија, но и контроверзии. Ја обвинуваа дека заедно со сопругот користела тајни служби за да дознае кој шири гласини за нивната наводна неверност. Во 2011 година парот доби ќерка, Џулија, а Карла активно се вклучи и во хуманитарна работа како амбасадорка на Глобалниот фонд за борба против СИДА.

„Операција: Го спасивме Сарко“

Идилата заврши кога Саркози ја напушти претседателската функција во 2012 година. Го стигнаа бројни правни афери, а најтешката доби судски епилог во септември 2025 година. Тој беше осуден на пет години затвор за злосторничко здружување, откако судот утврди дека неговата кампања во 2007 година била незаконски финансирана со милиони евра од режимот на либискиот лидер Моамер Гадафи.

Во оваа правосудна бура се најде и Карла Бруни. Против неа се подигнати обвиненија за манипулирање со сведоци и учество во злосторничко здружение со цел измама. Обвинителството тврди дека била дел од сложен и незаконски план наречен „Операција Го спасивме Сарко“, вреден околу 4 милиони евра, чија цел била да се влијае врз клучниот сведок Заид Такиедин да го повлече својот исказ што го товари Саркози. Доколку биде прогласена за виновна, поранешната прва дама се соочува со казна до 10 години затвор, која во отежнувачки околности може да достигне и до 20.

И покрај тешките обвиненија и осудата за сопругот, Карла Бруни остана негов најсилен ѕид за потпирање. На денот на изрекување на пресудата, стоеше покрај него во судницата. Откако Саркози пркосно изјави: „Ако навистина сакаат да спијам во затвор, ќе спијам, но со крената глава“, парот ја напушти судницата. Во тој момент, Бруни не издржа – ја зграби црвената навлака од микрофонот на истражувачкиот портал „Mediapart“, медиум кој прв ја откри аферата, и бесно ја фрли на подот.

Подоцна на својот профил на „Instagram“ објави фотографија на која се држат за раце, со едноставна порака: „Љубовта е одговор“. Со тоа покажа дека, без оглед на сè, останува непоколебливо верна на човекот за кој се омажи.