Меѓу полиците натрупани со книги биле поставени душеци, а споените клупи служеле како легла. Во париската книжарница „Шекспир енд компани“, веројатно најнеобичната во светот, од нејзиното отворање во 1951 година досега преспале околу триесет илјади млади писатели и уметници – и оние што навистина биле такви, и оние што само се чувствувале така.
Прибежиште за уметничките души
Меѓу тогаш непознатите уметнички души што нашле засолниште меѓу полиците покрај Сена имало и многу имиња што подоцна стекнале светска слава: Алан Силито, Роберт Стоун, Кејт Гренвил, Себастијан Бери, Итан Хок, Џит Тајл, Дарен Аронофски, Џефри Раш, Дејвид Раков – дел од имињата наведени на официјалната страница на книжарницата.
Од секој гостин се барало три нешта: да прочита една книга на ден, да помогне неколку часа во работата на книжарницата и да напише една страница автобиографија. До денес се собрани илјадници страници најразновидни животни приказни – голема и вредна архива што сведочи за генерации писатели, патници, уметници и сонишари кои оставиле делови од своите животи.
Срцето на парискиот боемски живот
Книжарницата продава книги на англиски јазик и се наоѓа на левиот брег на Сена, точно спроти катедралата Нотр Дам. Ја основал Американецот Џорџ Витмен во 1951 година, во стара зграда од XVII век која некогаш била манастир. Првично се викала „Ле Мистрал“, а во 1964 година, во чест на 400-годишнината од раѓањето на Шекспир, Витмен ѝ го дал денешното име – во спомен на легендарната книжарница на Силвија Бич.
Книжарницата на Бич со децении била духовен дом на големи имиња од дваесеттиот век – Џејмс Џојс, Ернест Хемингвеј, Френсис Скот Фицџералд, Томас Елиот, Езра Паунд, како и бројни француски автори. Витмен сакал во својата книжарница да го зачува истиот дух, и навистина успеал.
Местото брзо станало средиште на уметничкиот и боемскиот живот во Париз. Во своите дваесетти, за време на големата економска криза, Витмен тргнал на пат со само четириесет долари. Патувал низ Соединетите Американски Држави, Средна Америка и Мексико, живеејќи од добрината на луѓето. Тоа искуство ја обликувало неговата филозофија: „Не биди негостопримлив кон непознатите, можеби некој од нив е прикриен ангел.“
Од првиот ден ги канел писателите, уметниците и мислителите да преспиваат меѓу полиците и купиштата книги. За него заедништвото било суштината на сè – затоа ја нарекувал својата книжарница „социјалистичка утопија сокриена меѓу книгите“.
