Роботските раце – голем инженерски предизвик

Создавањето робот кој може да подигне предмет, да манипулира со него и потоа да го постави на саканото место е многу потешко отколку што звучи. Дури и ако ги занемариме перцептивните и когнитивните предизвици, самиот „краен ефектор“ мора да има висок степен на способност, доволно сила, но истовремено и прецизност и нежност за да не го оштети предметот со кој работи.

Човечките раце се тешки за имитација

Човечките раце се едно од најголемите достигнувања на еволуцијата. Многумина сметаат дека нашиот голем мозок е клучот за доминацијата на "Homo sapiens sapiens", но нашата способност да користиме раце е подеднакво важен фактор.

Изработката на вештачка рака со човечки способности се покажа како еден од најтешките проблеми во роботиката.

Сè уште се сеќаваме на сензацијата што ја предизвика "Shadow Hand" – вештачка рака со способност слична на човечката. Иако имаше масивна „подлактица“, тоа беше чекор напред во развојот. Денес, современи роботски платформи како "Optimus Gen 2" од "Tesla" или целосно електричниот "Atlas" од "Boston Dynamics", имаат компактни и функционални човечки раце.

Сепак, токму овие раце се една од главните причини зошто овие роботи се толку сложени и скапи за развој.

Инспирација од природата – роботски раце налик на пипци

Бидејќи ние користиме прсти за сè, природно ни е да очекуваме дека и роботите треба да ги имаат. Но, природата има различни методи за фаќање и манипулирање со предмети.

Истражувачки тим од Кинескиот универзитет за наука и технологија објави труд со наслов "SpiRobs: Логаритамски спирални роботи за разноврсно фаќање". Во него, авторите објаснуваат дека многу животни користат раце базирани на логаритамска спирала, вклучувајќи морски коњчиња, камелеони, октоподи и слонови.

Врз основа на ова, тие развија „SpiRobs“ – спирални роботи со пипци налик на штипки, способни да фатат речиси сè.

Придобивки од "SpiRobs" – едноставни, но ефикасни

Најдобриот дел е што овие спирални пипци функционираат преку еластично јаже што се завиткува или одмотува, елиминирајќи ја сложеноста на класичните роботски раце.

Секако, во пракса не беше толку едноставно. Потребни беа многу прототипови за да се постигне совршена спирала и нејзините сегменти, а и контролниот систем на кабли мораше да биде прецизно намести.

Ова доведе до создавање на роботски пипци кои се истовремено и силни и агилни, но и достатно нежни за да не оштетат предметите.

Застрашувачки, но фасцинантни можности

Примената на оваа технологија е многу широка, но најголемо изненадување беше видеото од дрон со "SpiRob" рака што фаќа кофа – изгледаше како вонземско киднапирање!

Можете ли да замислите спасувачки дрон што ве фаќа и ве носи на безбедно? Да, звучни застрашувачки, но повеќето страшни работи се истовремено и фасцинантни.

Роботската иднина до 2050 година

Со забрзаниот напредок во клучните технологии, можеби до 2050 година нашите градови и населби ќе бидат исполнети со разни механички суштества – од роботи-доставувачи до автоматизирани чистачи на прозорци на облакодери.

Бидејќи природата нуди најиновативни решенија, можеби иднината на роботиката не е во имитирање на човечката форма, туку во прифаќање на супериорните принципи што веќе постојат во природата.