Нема ништо потешко од моментот кога ќе исчезне вашето домашно милениче. Чувството на загриженост, вознемиреност и празнина што се јавува кога саканото суштество одеднаш не е таму каде што треба да биде, се едни од најтешките што може да ги доживее еден сопственик.
Секоја минута на чекање изгледа бесконечна, а желбата да го пронајдете со сето срце станува речиси опсесија. Стресот од незнаењето каде е вашиот влакнест пријател може да доведе до бессони ноќи и упорна надеж дека ќе се врати.
Токму со таква болка се соочил Едилсон, кој не престанал да го бара своето куче и најдобар пријател Абнер, откако тој исчезнал во 2020 година.
Пет години надеж и случајна средба на Инстаграм
„Со месеци го барав. Лепев плакати и разговарав со засолништа. Кога не успеав да го пронајдам, се откажав од идејата дека некогаш ќе земам друго куче“, раскажал Едилсон за локалните медиуми во Бразил.
Сепак, пет години подоцна, судбината се вмешала на најнеочекуван начин – преку Инстаграм. Таму Едилсон случајно наишол на фотографии од неговиот сакан Абнер, не ни претпоставувајќи дека кучето сето тоа време живеело во засолниште, откако било спасено од улица.
Кучето што станало симбол на добрината
Поради проблеми со подвижноста и видот, постариот Абнер не бил подобен за вдомување и станал постојан жител на засолништето. Таму симболично го „усвоил“ проектот „Invisible No More“ (во превод: Веќе не сме невидливи), кој ја промовира грижата за стари и повредени животни – оние кои луѓето често ги занемаруваат при вдомување.
Абнер дури станал и главен „амбасадор“ на оваа програма. Токму волонтерите на проектот, студенти по ветерина, за време на една групна прошетка на кучиња го фотографирале Абнер – и тие фотографии завршиле на интернет, каде што ги пронашол Едилсон.
Емотивна средба која никого не оставила рамнодушен
Еден член на проектот го опишал моментот на повторното обединување на сопственикот и кучето, кое се случило на 27 октомври.
„Абнер се приближи, го подушка, а потоа се „фрли“ во неговата прегратка. Тоа беше прекрасен момент што никогаш нема да го заборавиме“, изјавил тој.
Друг волонтер додал:
„Нашата цел отсекогаш била да најдеме домови за „невидливите“ животни. Денес сфативме дека Абнер никогаш не бил невидлив – само бил изгубен. Ние бевме мостот што повторно го спои семејството“.
Надеж за сите што сè уште ги бараат своите миленичиња
Оваа трогателна приказна од Бразил покажува дека надежта никогаш не треба да исчезне. Дури и кога ќе поминат години, средбата меѓу Едилсон и Абнер потсетува дека чудата се можни – и дека врската помеѓу човекот и неговиот миленик е нешто што времето не може да го избрише.
