Пензионираниот генерал Сер Ричард Баронс напиша анализа на настаните во Украина и Европа за „Тајмс“. Баронс е британски офицер кој служел во Северна Ирска, Босна, Косово, Ирак и Авганистан во мисиите на ОН, НАТО и Велика Британија.
Војната во Украина стана клучен тест за способноста на Европа да се одбрани, а секое евентуално примирје ќе биде значајно не по она што го пишува на хартија, туку по тоа како се спроведува во пракса. Доколку Западот не успее да ја поддржи Украина со значајни гаранции, мирот ќе биде малку повеќе од привремена пауза до следната рунда конфликт. Влоговите не се само за опстанокот на Украина, туку одат до самата срж на европската безбедност за претстојната деценија, анализира тој.
За Велика Британија, овој предизвик е неразделен од заклучоците од Стратешкиот одбранбен преглед (SDR) од 2025 година. Документот јасно стави до знаење дека влеговме во нова ера на конфронтација предводена од држави во турбулентен свет обликуван од климатските промени, демографските притисоци и дигиталното доба. СДР предупреди дека ризиците со кои се соочуваме се сосема различни од релативно удобните неизвесности од ерата по Студената војна. Живееме во време кога одвраќањето може ненадејно и катастрофално да пропадне, а цената на слабоста се мери во изгубена безбедност, просперитет и вредности.
Украина сега е на првата линија во овој нов свет, додава. Руската инвазија ги покажа разорните последици од погрешната проценка на одвраќањето. За Велика Британија, лекцијата е јасна: мора да ја вратиме и волјата и средствата да се одбраниме и да играме целосна улога во колективната безбедност, првенствено преку НАТО. Додека нордиските и балтичките земји го следат моделот на „тотална одбрана“ со мобилизирање на целото општество, Велика Британија нема директно да го копира, но нашиот одговор мора да ја одразува истата сериозност.
СДР постави десетгодишен план за зголемување на трошоците за одбрана на 3,5 проценти од БДП, но проблемот лежи во претпоставката дека имаме десет години за подготовка. Настаните можеби нема да ни дадат толку време. Ако Русија или друг противник се движат побрзо, Велика Британија мора да биде подготвена да забрза – да троши повеќе и порано – наместо да се потпира на среќа, вели тој.
Обезбедувањето на иднината на Украина е клучен тест. За Украинците, наградата е опстанок како независна држава. За Велика Британија и Европа, поголемата награда е нов безбедносен поредок што поставува цврсти ограничувања на руската агресија. Од друга страна, слабо поддржаниот прекин на огнот само би ја охрабрило Москва, сигнализирајќи дека Европа останува неодлучна и ранлива.
Планерите на НАТО се свесни дека прегрупираната Русија би можела, за само четири години, да биде подготвена директно да ја тестира алијансата. Мала, но добро опремена инвазија на членка на НАТО би можела да биде доволна за да се тестира дали Член 5 – принципот дека нападот врз една е напад врз сите – сè уште се почитува. Доколку НАТО не одговори со обединет фронт, самата алијанса би можела да се распадне.
Европа која засекогаш се крие, чекајќи го следниот удар, не е безбедна Европа. Начинот за минимизирање на конфликтот не е слабост, туку воспоставување огромна доминација на јазикот што Русија најдобро го разбира: сила.
Она што се случува во Украина ќе го дефинира европскиот безбедносен поредок за следната генерација. Плиткото примирје што Русија може да го прекрши по своја волја ќе нè осуди на поголема нестабилност и агресија. Силна гаранција, пак, би покажала дека Европа конечно ја прифатила одговорноста за сопствената одбрана. Цената на неактивноста сигурно ќе биде многу поголема. Борбата на Украина е европска борба. Ако не успееме да ја гарантираме нејзината иднина, ќе се коцкаме со нашата, анализира пензионираниот генерал.
