Нејзиниот текст „I Spent Nearly a Year on a Conservative Dating App as a Liberal – Here’s What I Learned“, не само што ја истражува политички поларизираната дејтинг сцена во Америка, туку и поведува важни прашања за идентитетот, женственоста и границите на емпатијата.

МАГА романса, теории на заговор и библиска патријархалност

Паписова креирала лажен профил под името „Вероника“, претставувајќи се како жена разочарана од демократите, „републикански љубопитна“. Зад вистинскиот интерес за запознавање на „другата страна“ се криела желбата да се разбере: „Како размислуваат овие мажи? Кои се тие, што сакаат и зошто?“.

Помеѓу мај и ноември 2024 година, таа се „споила“ со повеќе од 60 мажи, отишла на 26 состаноци и запознала 14 од нив во живо. Тие биле МАГА ентузијасти, приврзаници на алтернативната десница, антиваксери кои себеси се нарекуваат „чистокрвни“, па дури и оние со тетоважа со свастика. Повеќето од нив изразиле длабоко вкоренета нетолеранција кон жените кои „не се во склад со природните родови улоги“.

Трамп како аватар

Еден од најморничавите моменти била средбата со човекот кој ѝ испраќал смртни закани години пред тоа. Џаред (псевдоним) не ја препознал, или глумел дека не ја познава, но за време на нивните средби станало јасно дека тој не го гледа својот политички идентитет како одвоен од неговиот личен.

„Да живеевме во друго време, ќе ги бесевме либералните кучки на градскиот плоштад“, изјавил тој на вечерата. Во друг момент рекол: „Сите ме мразат затоа што ја ширам вистината“. Кога таа го прашала кој го мрази, тој одговорил: „О, не мене, Доналд Трамп“.

За Џаред и многу други мажи што ги запознала, одбивањето на Трамп било личен напад бидејќи тие целосно се поистоветувале со неговата фигура и приказна.

Женственост според патријархатот

Од жените се очекувало да бидат целосно покорни. Секое прикажување на независност, амбиција или емоционална длабочина се перцепирало како закана. Кога на еден од состаноците рекла дека живее така што го „романтизира својот живот“, мажот бил видно збунет, речиси разочаран.

„Феминистките ги убедија жените да бидат доминантни. Каде е тука љубовта?, рекол еден од нив.

Идеална партнерка за повеќето од нив била: невакцинирана бела христијанка, подготвена да се откаже од кариерата, да ги одгледува децата дома и никогаш да не поставува прашања.

„Не бев мета затоа што не бев идеја, туку личност“

Иако првично се прашувала дали е можно да се премостат идеолошките разлики преку личен контакт, Паписова дошла до болен, но реален заклучок дека овие мажи не покажуваат никаков вистински интерес за неа како личност.

„Никој не ме праша зошто сум републикански љубопитна, што барам во врската, кои се моите животни вредности“, пишува таа.

За повеќето од нив, таа била исклучок од правилото, доволно безопасна за да не активира одбранбени механизми кај нив, но недостојна за искрено запознавање. И покрај искрениот напор, не се развила ниту една врска, не затоа што Вера не била отворена, туку затоа што била премногу различна. И не само политички, туку емотивно, етички и ментално.

„Иако се обидов да ги видам луѓето зад политиката, ниту еден од нив не ме гледаше мене. А тоа е основниот услов за љубовта.

Дури и кога се чинеле ранливи, како Џаред кој зборувал за зависноста и спортските трауми, односот не можел да се продлабочи бидејќи сè било еднострано. На крајот, таа била таа што поставувала прашања, покажувала љубопитност и слушала, додека нејзините „партнери“ го гледале само одразот на сопствените верувања.