Мустафа Надаревиќ беше еден од омилените актери на поранешна Југославија, а љубовта и почитта меѓу овој актер и публиката продолжи и по распадот на поранешната држава, особено со улогата на Изет Фазлиновиќ во серијата „Луд, збунет, нормален“.

Мустафа Надаревиќ првата улога ја доби во прво одделение кога ја играше Црвенкапа во училишна претстава. Наставничката го избрала за улогата бидејќи имал подолга коса и писклив глас, па изгледал како девојче. Кога се запишал во средно училиште, станал член на аматерскиот театар „Виктор цар Емин“, па љубовта кон актерството му се претворила во животен повик.

Ран живот и образование

Роден на 2 мај 1943 година во Бања Лука, Мустафа Надаревиќ бил плод на љубовта меѓу Мехмед и Асја, две личности чија приказна не тргнала по типичен пат. Приказната за нивната љубов била бурна, бидејќи нивните родители остро се спротивставувале на нивната венчавка. Но, како што често се случува со вистинската љубов, пречките се претвориле во мостови и на крајот се споиле во брак. Меѓутоа, Мехмед трагично починал од туберкулоза на 28-годишна возраст, оставајќи ја Асија, тогаш 22-годишна вдовица, сама да го одгледува малиот Мустафа.

Асја поради тешката финансиска состојба донела одлука Мустафа да го испрати на студии во Загреб. Иако поминал само една година таму, ова искуство го обликувало неговиот поглед на светот. По враќањето во Босански Нови и завршувањето на основното училиште, се преселил кај баба му и дедо му во Риека.

Страст за глума

Мустафа уште како дете покажувал необична склоност кон глумата. Можеби првиот знак за неговиот иден талент бил кога во прво одделение во основно училиште, со писклив глас и коса подолга од повеќето момчиња на негова возраст, бил избран да игра Црвенкапа во училишна претстава. Оваа необична, но преслатка улога се смета за почеток на неговата страсна врска со актерството.

Во средношколските денови неговата љубов кон уметноста дополнително процветала. Станал член на аматерскиот театар „Виктор Цар Емин“. Она што започнало како хоби набрзо се претворило во вокација што ќе го дефинира неговиот живот.

Филмска и телевизиска кариера

Кариерата на Мустафа Надаревиќ е богата и разновидна, а секоја негова улога беше сведоштво за неговата посветеност и страст кон актерството.

Улогата на Зија во филмот на Кустурица „ Otac na službenom putu“ во 1985 година (со Мики Манојловиќ и Мирјана Карановиќ) ја покажа неговата извонредна актерска способност. Следеа хитови како „Glembayjevi“, „Već viđeno“, „Gluvi barut“, „Kuduz“, „Puska za uspavljivanje“, „No Man's Land“, „Praznik u Sarajevo“ и многу други.

Сепак, многумина најдобро ќе го паметат по улогата во серијата „Луд, збунет, нормален“ каде заедно со Сенад Башиќ и Моамер Касумовиќ го толкуваше незаборавниот Изет Фазлиновиќ.

Играше претстава на денот на смртта на неговата мајка

"Кога умре мајка ми, отидов во театар да играм улога. Така ми беше полесно. Тоа е бегство од реалноста и бегство во лак што не сум јас, тогаш помалку ме боли. Добрата глума е последниот чекор кон шизофренијата каде треба да дадеш се од себе, а од друга страна да останеш здрав во главата“.

Љубовен живот

Мустафа се женел три пати во текот на животот, а секој брак носел своја уникатна приказна.

Првиот брак му беше со Јасна, со која ја има ќерката Надја, денес историчар на уметност. По осум години заедно, двајцата се разделија, но останаа поврзани преку нивната ќерка.

Неговата втора сопруга беше Снежана. Со неа имаше две деца: синот Аша, кој стана успешен спортист и ќерката Нана, која денес се занимава со маркетинг и работи како ПР менаџер во реномиран козметички бренд од Америка.

По трет пат се ожени на 25 април 2012 година со Славица Радовиќ, талентирана костимографка и сценографка. За жал, нивната љубовна приказна беше краткотрајна. По десет години храбра борба со малигнен тумор, Славица почина во Љубљана на 7 јуни 2012 година.

"Уметноста на живеењето и глумата се некаде многу блиску, со фактот дека глумата е подобра, бидејќи на сцена може многу пати да умреш и да останеш жив. За жал, животот е неталентиран актер. Штом некој не напушти, тогаш е засекогаш. Само умешноста останува опстанок, а сеќавањата“, напиша Надаревиќ во своите автобиографски белешки, во кои исто така изјавил како ја запознал Славица, ја запросил и ѝ бил голема поддршка за време на нејзината битка со ракот на дојката.

„Никогаш не сум гледал луѓе кои се од која било религија, ме интересираше само кој колку е човек, колку е пријател, колку е искрен.

Тој вели дека додека бил воспитан од мајката на неговата мајка, бил принуден да учи за религијата, а не го интересирала

„Додека бев на гости кај таа баба во Босански Нови, таа ме натера да „учам“ навечер, значи да се молам на Бога. А јас како дете бев уморен, си играв со децата по цел ден, трчав наоколу, само чекајќи отидов да спијам, а баба ми не разбираше, ме измачуваше.

Сум бил пријател со сите вери и никогаш не би ми паднало на памет да мразам некого затоа што не е од иста вера како мене. Да имав избор, не би сакал да се родам како Мустафа. Тоа го добив и со тоа живеев. Она што не ми се допадна во воспитувањето, го отфрлив, а она што ми се допадна, го вежбав со луѓето околу мене. Живееш, учиш и растеш цел живот, а умираш необразован“.