Но, дали навистина е така?

Кучињата се суштества со богат емоционален свет — тие можат да чувствуваат радост, тага, па дури и љубомора, што го потврдуваат бројните искуства на сопственици, особено во домови со повеќе миленици.

Сепак, поставува се прашањето: дали кучињата можат да се срамат?

На прв поглед, нивната реакција — спуштени уши, потиштен став и подвиткана опашка — навистина изгледа како кај човек кој се срами.

Но, според експертите, тоа е погрешно толкување.

Што навистина велат експертите

Според ветеринарните, некои кучиња наследуваат или учат т.н. „смирувачки сигнали“, како што се проѕевање или вртење на главата.

Луѓето тоа често го толкуваат како срам, но кучињата не доживуваат срам на ист начин како човекот.

Човечкиот срам е длабоко поврзан со општествените норми, за кои кучињата немаат свест.

Причините поради кои човек се засрамува се комплексни и културно условени, додека кај кучињата станува збор за основни емоции и инстинкти.

Кучињата навистина чувствуваат широк спектар на емоции, но припишувањето сложени состојби како срам или каење може да биде заблуда.

На пример, ако сопственикот каже дека кучето се „кае“ затоа што ја превртело кантата, тоа може да доведе до погрешно казнување — бидејќи таканаречената „намерна непослушност“ не постои.

Потрагата по храна е за нив природно, инстинктивно и опортунистичко однесување.

Како изгледаат „погрешно протолкуваните“ знаци

Знаците што луѓето често ги сметаат за израз на срам вклучуваат:

- спуштени уши

- наведната глава

- „тажни“ очи

- подвиткана опашка

- свиткано држење на телото

- криење

- нервозно шетање

- избегнување поглед

- проѕевање

Но, експертите објаснуваат дека тоа се смирувачки сигнали — начини на кои кучето се обидува да ја ублажи напнатоста во односот со другите кучиња или со сопственикот.

Значи, кога вашето куче ќе се наведе и ќе избегнува контакт со очи откако ќе го фатите со „забранет плен“, не се работи за срам, туку за желба да не ве вознемири.

Како треба да реагира сопственикот

Многу сопственици погрешно претпоставуваат што нивното куче чувствува. Наместо да ги гледате работите преку човечка призма, експертите советуваат да го анализирате контекстот и говорот на телото.

На пример, ако мислите дека кучето се срами да изврши нужда пред вас и се крие зад грмушка, можно е едноставно да преферира одредена подлога — како лисја наместо трева.

Најдобриот начин за вистинско разбирање е да го „научите јазикот на кучешкото тело“ и да набљудувате што навистина прави, наместо да му припишувате човечки мотиви.

Ако стресот стане чест

Доколку забележите дека кучето често е вознемирено, консултирајте се со ветеринар.

Постојат ефикасни решенија — од смирувачки спрејови, дифузери и огрлици, до додатоци во исхраната или во некои случаи и медикаменти.

Затоа, заборавете на предрасудите и дозволете му на вашето куче со својот говор на телото да ви „каже“ што навистина чувствува.

Понекогаш, таговниот поглед и подвитканата опашка не се знак на вина — туку начин да ви порача дека сака мир.