Килибар пронајден на морското дно може да содржи траги од цунами од пред 115 милиони години, бидејќи формациите во смолата од дрвјата укажуваат на масивни бранови што ја „вшмукале“ шумата во морето, покажува студија објавена во списанието „Научни извештаи“ (Scientific Reports).
Плоча од кафеаво-сив камен во каменоломите во Северна Јапонија е покриена со слој од златен килибар, а фосилизираната смола од дрвјата е создадена од масивно цунами, сугерираат истражувачите кои учествувале во студијата, објавува „Саенс њуз“.
Овие седименти, ископани од каменолом во Јапонија, некогаш биле на длабокото морско дно. Формациите во златната смола укажуваат на древно цунами.
Научниците велат дека брановидните шари во килибарот стар 115 милиони години укажуваат дека одамна, цунами го поплавило она што сега е северна Јапонија.
Научниците неодамна анализирале седименти извлечени од рудник за песок на најсеверниот јапонски остров Хокаидо. Аја Кубота, геолог од Националниот институт за напредна индустриска наука и технологија во Цукуба, Јапонија, вели дека локацијата, која се наоѓала на дното на Тихиот Океан пред приближно 115 милиони години, донела неочекувано откритие.
„Всушност, пронајдовме чудна форма на килибар“, истакнала Кубота.
Геологот Кери Гарисон-Лејни од „Вашингтон Си грант“ во Сиетл и врска со Центарот за истражување на цунами на Националната океанска и атмосферска администрација, објаснува дека слоевите килибар, со карактеристична портокалова нијанса, лежат испреплетени со потемни слоеви на песочник.
Таа истакнува дека анализите со визуелна и ултравиолетова светлина откриле дека килибарот се испреплетува со песочникот на чуден начин.
„Поточно, фосилизираната смола формира форми познати како „пламенски структури. Овие форми, кои личат на пламен или растечки бранови, се формираат кога материјал со различна густина се таложи вертикално. Општо земено, тие ќе се формираат кога погуст слој се таложи врз помек слој“, рекла Кери Гарисон-Лејни.
Тимот заклучи дека набљудувањето на ваквите пламенски структури сугерира дека килибарот мора да бил мек кога се таложел на морското дно, така што се испреплетал со песочникот.
Учесниците во студијата објаснуваат дека бидејќи смолата од дрвјата се формира на копно и се стврднува за само околу една недела кога е изложена на воздух, нешто мора брзо да ја транспортирало таа свежа смола во морето и да ја испратило на океанското дно, каде што останала доволно мека за да формира пламенски структури пред конечно да се фосилизира.
Тоа знаење, заедно со истовременото откривање од страна на тимот на фосилизирани растителни остатоци и дрво долги над еден метар во истите седименти, ги навело Кубота и нејзините соработници да претпостават дека ги гледаат последиците од неколку древни цунами, од кои секое таложило слој дрво богато со смола на морското дно.
Истражувачите исклучиле помал настан како што е поплава, бидејќи анализираните седименти не го покажале карактеристичниот потпис на поплава од поголеми честички врз помали честички.
Гарисон-Лејни истакнува дека е ново да се размислува за користење на килибар како индикатор за древно цунами, но истакнува дека се потребни повеќе докази пред да се затвори овој случај.
За почеток, цунамито би влијаело на широка област, па затоа е важно да се тестираат повеќе од овие наслаги од килибар.
Гарисон-Лејни е исто така скептична кон идејата дека смолата на дрвото би останала мека кога е изложена на студените води на длабокиот океан.
Цунамите можат да бидат разорни и, за сите живи суштества во близина, честопати застрашувачки. Но, физичката штета предизвикана од овие џиновски бранови на крајот еродира, обично оставајќи малку докази за нивното поминување.
Како резултат на тоа, постои оскуден запис за цунами што датираат од сегашната геолошка епоха, која започнала пред околу 12.000 години.
Тука доаѓа до израз килибарот. Смолата на дрвото е позната по својата издржливост и многу е научено од древните примероци на супстанцијата и суштествата кои имале несреќа да бидат заробени во неа.
