Во време кога невини луѓе поради погрешни пресуди завршувале зад решетки или на бесилка, Иван Вучетиќ од Хвар ја измислил дактилоскопијата – метода која засекогаш го променила правосудството и ги поставила темелите на модерната криминологија.
Во 1858 година, на Хвар, меѓу камени куќи и тесни улички, се родило момче по име Иван Вучетиќ.
Како најстар син го научил татковиот занает – станал бочвар.
Деновите од младоста ги исполнувал со музика, која го следела до крајот на животот.
Но, желбата за подобар живот го поттикнала да го напушти Хвар и да ја најде среќата во друга земја – далечната Аргентина.
Откако пристигнал во Аргентина, без пари и без работа, почнал да свири по локали за да заработи.
Набрзо го совладал шпанскиот јазик, а неговата упорност неколку години подоцна го довела до Централната полициска канцеларија во Ла Плата.
„Тој не знаеше забави, кафеани или одмор. Спиеше најмногу пет часа дневно. Одеднаш стана забележан по неговите убави говори, иницијативи и корисни предлози“.
Вака пишувале за него оние кои го познавале.
Така, незадоволен од тогашните методи на пронаоѓање на сторителите на кривични дела, одлучил да ја промени судбината на неправедно осудените.
За време на неговото истражување, тој открил нешто неверојатно: во светот не постојат два идентични отпечатоци од прсти.
Тие отпечатоци, кои никогаш не се менуваат од раѓањето, претставуваат најсигурен личен идентификатор за секое човечко суштество.
Набрзо тој создал систем за класификација на отпечатоци, познат како дактилоскопија.
Сите материјали и опрема ги набавил од своите скромни средства, дури и продал дел од имотот за да си го оствари сонот.
Затоа, во 1891 година, полицијата во Ла Плата го усвоила неговиот револуционерен систем.
Тоа не било успех само за него, туку и за цела Аргентина, која станала пионер во криминалната идентификација. Овој систем набрзо бил усвоен во сите делови на светот.
Меѓутоа, успехот носи и предизвици.
Во средината на развивањето на неговите прогресивни идеи, во 1894 година се обиделе да ја затворат неговата канцеларија, а тој бил принуден да проучува друга област. Иако канцеларијата успеала да се врати истата година, тој настан толку многу го погодил Вучетиќ, дотогаш витален и здрав 35-годишник, па се разболел од чир на желудникот, кој го измачувал до неговата смрт.
Тој продолжил да ја промовира примената на дактилоскопијата во различни институции, од војските па сè до училишта. Неговиот систем еволуирал со текот на годините, а отпечатоците од прсти станале стандард во безбедносните системи ширум светот.
Овој систем напредувал од 1891 година до денес, и е застапен во сите делови на светот, вклучително и примена на отпечатоци од прсти во различни технолошки иновации како што се телефони, безбедносни документи и многу други безбедносни системи.
Неговиот придонес во идентификацијата и криминологијата бил препознаен од многу земји во светот, а неговото име сè уште живее во институциите, улиците и училиштата.
Во својот Хвар Вучетиќ се вратил само еднаш, за време на светската турнеја во 1913 година, а починал во 1925 година во својата втора татковина, Аргентина, оставајќи зад себе наследство кое ќе трае вечно.
