Злосторството, кое ги прогонуваше семејствата на жртвите и ја збунуваше полицијата со децении, длабоко се вкорени во идентитетот на градот. Како што вели самата режисерка, тоа стана „неразделен дел од Остин“.

Иако Браун веќе знаеше за случајот, идејата за серијата во четири дела дојде од актерката Ема Стоун и нејзиниот сопруг Дејв Мекејри, кои го предложија проектот на продуцентската компанија „А24“. Режисерката работеше на серијата повеќе од три години, интервјуирајќи истражители и родителите и браќата и сестрите на жртвите, објавува „Вараети“.

Справување со незамислива траума

Работата на толку тешка тема остави силен емоционален товар врз филмската екипа. Иако режисерката претходно работела на трауматски теми, таа призна дека не била подготвена за сериозноста на овој случај.

„Бев преплашена. Не знаев колку часовите разговори со членовите на семејството ќе влијаат врз мене. И тогаш помислив: ако ми е толку тешко мене, колку тешко мора да им е ним“, рекла Браун.

Непроценливи архивски материјали

Покрај сведоштвата, Браун успеа да добие важни архивски снимки, вклучувајќи интервјуа со четири тинејџери кои во тоа време беа обвинети за злосторството. Особено вредни беа снимките на документарецот Клер Хуи, која претходно се обиде да направи филм за случајот, но се откажа бидејќи приказната ја скрши емоционално.

Меѓу снимките беше и интервју со Роберт Спрингстин, еден од осудените мажи, кој заврши во затвор откако даде лажно признание.

„Без тие снимки, филмот ќе беше сосема поинаков“, истакнала режисерката.

Терапија за филмската екипа

Поради исклучително тешката содржина, беше одлучено да не се прикажуваат фотографии од жртвите од местото на злосторството во серијата.

„Ми рекоа: ‘Никогаш не ги гледај’. Тие беа толку ужасни што го трауматизираа уредничкиот тим“, се присетила Браун.

Емоционалниот притисок беше толку голем што продуцентската куќа А24 одлучи да финансира терапија за екипата.

„Беше тешко да се справиш со толку темна тема. Но, имаше нешто поучно во таа тешкотија, да се набљудуваат начините на кои семејствата се справуваат со загубата и болката“, заклучила режисерката.