Снимка од новинар кој во 1981 година ги прашува граѓаните на Нови Сад дали планираат летен одмор привлече големо внимание на социјалните мрежи.
Во времето кога летните разгледници стигнуваа од Будва, Дубровник, Ровињ или Шибеник, патувањата беа дел од секојдневието кое се живееше побавно и посрдечно. Во текот на осумдесеттите години, голем број луѓе од сите краеви на поранешна Југославија летуваа на бреговите на Јадранот – од црногорското приморје, преку Далмација и Истра, па сè до словенечкото крајбрежје.
Според статистика од 1980 година, градови како Дубровник, Будва, Пореч, Ровињ и Сплит секоја сезона примале над пет милиони домашни туристи. Сепак, бројките не се она на што денес луѓето со сетност се сеќаваат.
Во една архивска емисија на РТВ Војводина, во рамките на сегментот „ТВ шкафче“, новинар во 1981 година разговарал со граѓани на Нови Сад за нивните планови за летниот одмор. Одговорите биле едноставни, топли и искрени: „Одам на црногорското приморје“, „Во Медвеѓа кај Опатија, преку фирмата“, „Ќе одам во Шибеник“, „Во Цриквеница. Не е скапо, одиме семејно“ …
Се разбира, и тогаш имало луѓе кои не можеле да патуваат, но за тоа се зборувало без горчина, со достоинство. Пензионери, работници, баби што чуваат внуци – сите имаа своја приказна, но и заеднички тон: пристојност, ненаметливост, култура на дијалог.
Во коментарите под оваа архивска емисија, многу корисници на социјалните мрежи забележале токму тоа – дека луѓето порано зборувале посмирено, дека и најобичните секојдневни реченици носеле некаква топлина.
