Причини за агресија кај кучињата

Агресивното однесување кај кучињата може да има различни причини – генетска предиспозиција, недостаток на социјализација, негативни искуства од минатото и моментални надворешни фактори. Генетските фактори се особено важни кај одредени раси или ако родителите на кучето покажувале агресивност. Недостатокот на социјализација во раната возраст може да доведе до страв и анксиозност, што го зголемува ризикот од агресивно однесување во зрелоста.

Негативни искуства – како болни или застрашувачки ситуации – можат да остават трајни последици, особено ако се поврзани со одредена личност, животно или околност. Надворешни предизвикувачи, како чување храна или играчки, или чувството на загрозеност во метежи, исто така можат да поттикнат агресија. Здравствени проблеми, како болка или физичка непријатност, често се потценет причинител – куче што чувствува болка може да реагира агресивно за да се заштити од можната закана.

Видови и знаци на агресија

Агресијата кај кучињата може да се манифестира на различни начини. Најчестите форми се: доминантна агресија, агресија предизвикана од страв и агресија кон други кучиња.

Доминантна агресија

Се појавува кога кучето се обидува да го контролира своето опкружување. Знаци се ’ржење, скокање или гризење кога чувствува дека неговата „позиција“ е загрозена. Таквите кучиња можат да го блокираат патот, да бараат постојано внимание, да го бранат своето спиење или да реагираат кога некој им приоѓа додека јадат. Обично покажуваат самоуверено држење и реагираат агресивно на предизвици.

Агресија предизвикана од страв

Плашливите кучиња покажуваат однесување како клечење, повлекување на опашката, ’ржење или покажување заби. За разлика од доминантната, оваа агресија е проследена со несигурност. Кучето може да нападне ако се чувствува заробено или ако не може да избега од она што го доживува како закана.

Агресија кон други кучиња

Оваа форма на агресија се јавува кога кучето реагира агресивно на други кучиња, обично поради територијални конфликти, конкуренција за храна или од страв. Знаци вклучуваат директен поглед, „наежена“ коса на грбот, покажување заби и скокање кон другото куче.

Практични чекори за справување со агресијата

Справувањето со агресијата бара трпеливост, разбирање и доследност. Еве неколку важни чекори:

• Идентификувајте ги причините: набљудувајте го кучето и утврдете што ја поттикнува агресијата – одредени луѓе, животни или ситуации.

• Побарајте стручна помош: ако однесувањето се влошува, консултирајте се со ветеринар или со професионален тренер со искуство во работа со агресивни кучиња.

• Постепено изложување на предизвикувачите: изложувајте го кучето на предизвикувачите од доволна оддалеченост каде се чувствува безбедно, и наградувајте го за смирено однесување. Со време, намалувајте ја оддалеченоста.

• Бидете доследни: доследноста и трпеливоста се клучни за успех. Избегнувајте предизвикувачки ситуации додека не се постигне напредок.

• Создајте безбедна средина: воспоставете рутинска, предвидлива и мирна атмосфера, со простор каде кучето може да се чувствува сигурно.

Кога е неопходна стручна помош?

Ако агресивното однесување стане сериозно или ако кучето неколку пати се обидело да нападне луѓе или животни, неопходна е стручна интервенција. Ветеринарот ќе ги исклучи медицинските причини, а експерт за однесување кај животни ќе изготви план за промена на однесувањето.

Превенција од агресија

Најдобрата заштита од агресија е навремената превенција. Раната социјализација, доследниот тренинг и создавање безбедна околина се основа за спречување на агресивното однесување. Секогаш наградувајте позитивно однесување и избегнувајте ситуации кои предизвикуваат страв или стрес кај вашиот миленик.