Каков бил нејзиниот пат од затвор до тронот? Дали се водела од љубов или калкулација кога се омажила за младиот Наполеон? Како дознала за својата иднина? А зошто прошетката со рускиот цар ја уништи саканата на Бонапарта?
Жените никогаш не би играле значајна улога во неговиот живот — Наполеон Бонапарта беше апсолутно сигурен во тоа. Но, така сигурно ќе се случеше, доколку во младоста, како генерал, не ја сретнеше Жозефина де Боган во еден од салоните.
Сиромашна вдовица со две деца во рацете, а и постара од него — ретко кој би сметал таков кандидат за брачен другар привлечен. Но, Наполеон бил заслепен од љубовта.
Оваа жена ќе стане и светлина, и вечно проклетство во неговиот живот. Иако брилијантната царица Џозефина често се гледа на портрети, не секој знае каков живот имала, па дури и дека некогаш била уапсена и осудена на смрт.
Мари Жозефа Роуз Таше де ла Паџери била ќерка на француски благородник кој се населил на Мартиник. Таму, во 1763 година, се родила девојка на која ѝ било судено да стане царица на Франција. Подоцна, самата Џозефина сакала да раскажува мистериозни приказни за тоа како, наводно, однапред ја знаела својата иднина.
Според неа, една стара црна жена еднаш предвидела дека девојчето ќе стане „повеќе од кралица“ во годините што доаѓаат. Но, Џозефа Роуз, се разбира, не ги сфатила сериозно овие зборови.
На шеснаесетгодишна возраст, младата и прекрасна Жозефина станала сопруга на виконтот Александар де Бохарне. Таа го познавала овој човек неколку години, но се претпоставувало дека Александар ќе се ожени за сестрата на Џозефина, Кетрин. Но, таа умрела многу млада, и така Жозефина била „наследена“ од квалификуваниот ерген. На самиот Александар, очигледно, не му пречело ваквиот развој на настаните — го интересирало само благородното потекло на невестата, но не и самата таа.
Бракот не ѝ донел среќа на Џозефина. Раѓањето на две деца не влијаело на студените односи меѓу сопружниците. По шест години, Бохарне решија да престанат да се обидуваат да воспостават заеднички живот. Разводот отворил нови перспективи за шармантната Џозефина — отсега таа речиси целото слободно време го поминуваше во салони, блескајќи во високото општество.
Инаку, и тогаш жената имала посебен препознатлив стил. Сакаше да експериментира со перики и надградби на коса (рекоа дека ја измислила фризурата „коњско опавче“), а исто така и да создава слика во нео-грчки стил. Наскоро, многу модерни жени од Париз, делумно без да го сфатат тоа, почнаа да ја имитираат оваа прекрасна дама.
Нејзиниот поранешен сопруг лојално ги прифатил револуционерните промени во земјата. Згора на тоа, заедно со другите револуционери, тој започнал да се бори против австриските и пруските освојувачи. Но, Бохарне веројатно преминал нечиј пат.
Во 1794 година бил уапсен. Обвиненијата за предавство биле лажни, но довеле до сериозни последици. Александар де Бохарне бил егзекутиран, а неговите роднини, вклучувајќи ја и Жозефина, биле уапсени. Жената била осудена на смрт.
Но, Џозефина едноставно не сакала да верува во лош исход, но не го изгубила оптимизмот. А тоа го потврдува и фактот што во затворот не само што не го изгубила духот, туку си нашла и забава за себе. На пример, современиците ја сметале за љубовница на генералот Гош, кој исто така бил уапсен.
Егзекуцијата на Робеспјер променила многу работи во Франција. Поранешните затвореници биле ослободени, а нивното место го зазеле нови политички противници на власта. Џозефина, исто така, за чудо избегнала погубување. Откако ја добила слободата, набрзо сфатила дека е во тешка ситуација. Имотот на нејзиниот поранешен сопруг бил конфискуван, а таа сама немала пари.
Но, госпоѓата не ја изгубила главата. Наскоро таа повторно почнала да се појавува во социјалните салони со виконтот Пол де Барас, кој ги плаќал сметките на својата шармантна љубовница, па дури и изнајмил удобна вила во Париз за неа. Џозефина била задоволна со својот живот и тешко можела да замисли дека наскоро ќе ѝ претстојат големи промени.
Кога отишла во салонот на Терезија Талиен, вдовицата Бохарне немала поим дека токму тука прво ќе го запознае човекот кој ќе го промени не само нејзиниот живот, туку и европската историја. Во 1795 година, младиот војсководец Наполеон Бонапарта бил претставен во салонот. Како што забележала советската истражувачка Галина Серебриакова, Барас можеби намерно ги прикажал Џозефина и Наполеон:
„(Барас во своите мемоари) се фали дека на вулгарниот Бонапарта му наметнал здодевна љубовница“.
Наполеон, и покрај неговата храброст на бојното поле, сè уште бил многу срамежлив околу жените во тоа време. Џозефина го шармираше на прв поглед, но тој решил да разговара со неа дури по неколку дена.
Госпоѓата едвај ја освоил младиот Бонапарта. Таа била ладна во прифаќањето на неговите достигнувања, но сфатила дека тој нема секој маж, како Наполеон, ќе ги затвори очите пред нејзината возраст (таа веќе беше над триесет), за присуството на две деца од првиот брак и за нејзината сиромаштија.
На Жозефина ѝ требало малку време да сфати дека Наполеон е човекот што ѝ треба. Вреди да се признае дека Бонапарта, и покрај љубовната интоксикација, прагматично сфатил дека бракот со вдовицата на Бохарне ќе му помогне да ја зајакне својата позиција во високото општество. Накратко, тоа можело да биде прекрасна, заемно корисна заедница, а Наполеон решил да не губи време.
Пет месеци по нивната прва средба, Наполеон и Џозефина се венчале. Бонапарта ги посвоил децата на својата избраничка, а во брачниот договор наредил да се наведе годината на раѓање на брачниот другар, иако тој самиот бил шест години помлад од сопругата. На роднините на Наполеон им било ладно веста за појавата на нов роднина. Во текот на многу години, тие постојано се обидувале да го убедат Наполеон да се раздели со „старата жена“.
Жозефина стана лојална придружничка и пријателка на Наполеон, но тешко може да се нарече примерна сопруга. Два дена по свадбата, Бонапарта заминал за Италија, каде што ја презел командата на француските трупи.
Кога и праќал писма на сопругата, ја замолил брзо да дојде кај него, ја признал љубовта и рекол дека многу му недостига. Но, Џозефина не брзала. Напротив, нејзините одговори звучеле суво, па дури и невнимателно.
Животот во Париз по нејзиниот втор брак станал вистински рај за Бохарне. Си дозволила огромни трошоци, присуствувала на социјални настани и не се срамела да има љубовници. Додека неговата неверна сопруга уживала во привлечноста на животот во нејзиниот нов статус, Наполеон ѝ испраќал писма од секоја пошта. Неговите зборови биле искрени изјави на љубов. Нема сомнение дека Бонапарта ја сакаше својата сопруга искрено и длабоко:
„Кога сум подготвен да го проколнам животот, ја ставам раката на моето срце: тука е твојот портрет, го гледам, а љубовта кон мене е неизмерна сјајна среќа, помрачена само од разделбата од тебе...“ Фирмин Масауд“ Царицата Џозефина“ Многу историчари се согласуваат дека самата Џозефина не доживеала ниту десетина од чувствата што Наполеон ги имал за неа. Да, таа навистина попушти на убедувањето на нејзиниот сопруг и отиде во Италија. Жозефина го прифати восхитот на Бонапарта, кој речиси ја идеализираше неговата сопруга. Сепак, нивната врска беше далеку од идилична.
Наполеон се врати од кампања, а потоа до него стигнале гласини за „финтите“ на неговата сопруга, која не губела време во негово отсуство. Неговата сакана Џозефина, како што се дознало, го изневерила! Се чинело дека на трпението на Бонапарта сега ќе му дојде крајот. Но не – стоејќи цел ден на колена пред вратата на комората на сопругот, сопругата успеала да добие прошка.
Жозефина не можела да се опорави од болеста што ја стекна по прошетката со рускиот цар Александар I. Лошото време, студениот воздух, ја влошија нејзината состојба и брзо се појавија сериозни симптоми. За само неколку дена, нејзината состојба се влоши до таква мера што нејзиното тело не можеше да се одбрани. Почина на 29 мај 1814 година, на возраст од 50 години.
Во текот на своите последни денови, Жозефина беше опкружена со луѓето кои ја сакаа и почитуваа. Наполеон, иако веќе бил во егзил на островот Елба, никогаш не престанал да ја чува во своето срце. Тој не се воздржуваше од изразувањето на своите чувства, често ја спомнуваше нејзиното име, и, според некои извори, неговите последни зборови пред смртта биле шепотење на нејзиното име. Ова е еден од многуте митови кои се формираа околу неговото последно време и неговата бескрајна љубов кон неа.
Судбината на Жозефина беше полна со пресврти, но таа остана жена која успеа да го освојува срцето на Наполеон, и да му биде важна дел од неговата животна приказна. Иако не можела да му даде наследник, што беше причината за разводот, таа продолжи да има големо влијание врз него и беше во центарот на неговиот свет.
Нејзината смрт беше голем удар за Наполеон. Иако имал нова жена по разводот со Жозефина, австриската принцеза Марија Луиза, која му даде наследник, никогаш не можел да ја замени Жозефина во неговото срце. Наполеон ја задржа титулата на својата прва сопруга, а во своето срце и во спомените ја носеше доживотно.
Жозефина продолжи да биде една од најзначајните и мистериозни жени во историјата, која не само што го променила животот на Наполеон, туку и влијаела на самиот тек на историјата на Франција. Ѝ се посветуваа книги, песни, и дури филмови, а секој нејзин чекор бил под големо внимание од страна на љубопитни историчари и љубители на историјата.
Иако не беше идеална сопруга, Жозефина останала една од најзапаметените жени на своето време. Вистинската љубов на Наполеон, нејзината мудрост и елеганција, како и нејзината способност да маневрира и да се прилагодува на бурната политичка ситуација, ја прават не само дел од француската историја, туку и светски симбол на страст, моќ и трагедија.
