Нашите животи често наликуваат на романи, тие се полни со романса и мистерија, понекогаш има хорор, но и фантазија. Затоа можеби не е изненадувачки што научниците дошле до информации дека човечкиот мозок ги следи нашите секојдневни наративи по поглавја како во книга, пишува „Саенс алерт“.
Студијата, спроведена од истражувачи од „Универзитетот Колумбија“ во САД, претставува еден вид градба на она што веќе го знаеме за „поглавјата“ од нашите животи, потврдувајќи дека откриените структури во мозокот се обележани со забележлива промена во мозочната активност додека се движиме од место до место или од активност до активност.
Сегментацијата јасно му помага на мозокот да го разбере моменталниот тек на животот, иако до сега не беше јасно како точно мозокот одлучува каде да започне и да заврши секое поглавје.
Новото истражување открива персонализиран процес, базиран на она што ни е важно и кои се нашите приоритети.
„Сакавме да ја оспориме теоријата дека ненадејните промени во мозочната активност, кога започнуваме ново поглавје од нашиот ден, се предизвикани само од ненадејни промени во околината – дека мозокот всушност не прави ништо интересно кога создава нови поглавја, туку само пасивно реагира на променливиот сензорен влез“, вели Кристофер Балдасано, вонреден професор по психологија на Универзитетот Колумбија.
„Нашето истражување покажа дека тоа не е така: мозокот, всушност, активно ги организира нашите животни искуства во делови кои се значајни за нас“.
Со други зборови, одењето од автобуска станица до кафуле можеби не мора да предизвика ново поглавје ако разговараме со некого на патот помеѓу тие локации.
Истражувачкиот тим составил 16 кратки аудио наративи кои претставуваат една од четирите локации (ресторан, аеродром, самопослуга и предавална) со едно од четирите сценарија (раскинување, предлог, деловен договор и пријатен состанок).
Вкупно 415 учесници беа поканети да ги слушаат овие наративи. Во некои случаи, нивната мозочна активност била следена, додека во други, од волонтерите било побарано да наведат кога започнува нов дел од приказната со притискање на копче.
Од суштинско значење, во некои случаи, истражувачите бараа од учесниците да се концентрираат на различни аспекти од студијата – така што во приказната за предлог ресторан од нив може да се побара да се фокусираат на понудата или нарачката на храна.
Приоритетот влијаеше на невролошката дефиниција на новите поглавја, покажувајќи дека мозокот ги прилагодува своите техники за организирање врз основа на она што мислиме дека е најважно во тоа време. Нашите сегашни приоритети и цели, како и искуствата од минатото, можат да играат улога.
Потоа, истражувачите сакаат да видат како очекувањата за тоа што ќе се случи следно влијаат на нашата поделба на поглавја и кои делови од нашето искуство се запишуваат во меморијата. Има уште многу да се истражува.
„Овие резултати идентификуваат механизми со кои минатите искуства, дестилирани во шематски сценарија на настани, го менуваат начинот на кој ги конструираме нашите сегашни перцепции за реално искуство“, пишуваат истражувачите во трудот објавен во списанието „Карент бајалоџи“.
