Никола Јокиќ е најдобриот кошаркар на светот, но покрај тој спорт, неговата вистинска љубов се коњите и неговата штала во Сомбор. По освојувањето на титулата во НБА лигата, веднаш се упатил кон Војводина, како би уживал во она што најмногу го сака.
За Јокиќ се верувало дека тоа му е само уште едно хоби, но откако бил фотографиран во Неапол на хиподромот „Ањано“, многумина сфатиле дека тој е подготвен да ди чекор понатаму за своите коњи, бидејќи заминал во Италија само за да ја следи трката на својата најмлада ждребица од шталата, Емили Пан.
Кошаркарот бил фотографиран во Неапол, а конечно пристигнала и приказна од Италија, од еден од неговите обожаватели, Мишел, кој детално објаснил низ што сè морал да помине како би го запознал славниот МВП. Тој ја раскажал својата приказна за „Storie a Spicchi“, а еве ја пренесена во целост.
Ciao ragazzi, mi chiamo Michele voglio raccontarvi del mio incontro con il giocatore più forte del mondo.
— OverTime Storie a Spicchi (@StorieASpicchi) July 3, 2023
Qualche giorno fa un mio amico appassionato di ippica mi ha segnalato che Nikola Jokic sarebbe stato all’ippodromo di Agnano, a Napoli, per seguire una gara di Emily Pan,… pic.twitter.com/agKqwBYw7w
„Здраво на сите, јас сум Мишел. Би сакал да ви ја раскажам приказната за мојата средба со најдобриот играч на светот. Пред неколку дена, пријател кој се занимава со коњски трки ми кажа дека Никола Јокиќ ќе биде на тркачката патека Ањано во Неапол, каде што ќе ја следел трката на Емили Пан, најмладиот коњ во неговата штала, „Dream Catcher“. За да не се појавам со празни раце и без причина, истиот ден отидов да купам дрес на „Нагетс“, а во една од ретките продавници најдов само еден модел од „Денвер“. Да, беше бројот 15, но на Кармело Ентони.
„Знаев дека не можам да го добијам неговото внимание со дрес што не е негов, но отидов на хиподромот и штом го здогледав, тргнав да му побарам автограм. Одговорот беше краток – Не. Ми кажа дека е напнат, бидејќи неговиот коњ наскоро требало да трча, а не сакала да го вознемирува. За да не го нервирам, заминав чекајќи да заврши трката. Проблемот се случи кога трката не беше најдобра, го забележав потемнат во лицето како се враќа назад кон својот бокс, тогаш помислив дека е време да одам.
Овојпат бев доста далеку, а луѓето снимаа и правеа видеа. Се обидував да му се јавам и да му кажам дека сакам само автограм, ништо повеќе. Но, повторно ми покажа „не“ со прстот, бидејќи беше разочаран од трката. Решив да си заминам, но еден пријател ми предложи идеја. Тоа беше да појдеме до супермаркет и да купиме две пива. Кога се вратив на тркачката патека, Јокиќ беше кај својот коњ, му се јавив и му ги покажав двете пива, велејќи му дека имам подарок за него. Сега тој се насмевна, го подигна палецот и со рака ме повика да влезам.
Разговаравме 10 минути, пиевме пиво, а потоа ми кажа дека неговиот коњ не оставил добар впечаток, но дека ветува и дека е уверен и како имал уште 5 коњи – ќе се опуштел во следните неколку денови, за да ги следи во другите трки. Се колнам, никогаш не сум видел толку ненадејна промена на расположение како меѓу моментот кога му го покажав дресот на „Денвер“ и оној кога се вратив со пивото. Смешно е, но беше неверојатно и сè уште не ми се верува. На крајот ми се потпиша и на дресот“, Мишел ја завршил својата приказна.
