Станува збор за мал двосед кој по димензии беше само малку поголем од kei-автомобилите од тоа време, а воедно и значително полесен од речиси сите тогашни спортски модели.

Целта беше јасна

„Toyota“ ја постигна оваа исклучително мала маса со употреба на алуминиум, магнезиум и пластика зајакната со влакна, како и со неконвенционални решенија, како што се композитни пластични пружини кои служеа како елементи на суспензијата.

Целта беше јасна – максимална ефикасност без целосно откажување од уживањето во возењето.

„AXV-IV“ не беше замислен како класичен спортски автомобил. Го придвижуваше двотактен мотор од 0,8 литри со 64 коњски сили, поврзан со мануелен менувач и погон на задните тркала.

Ниска потрошувачка

Иако скромен по сила, концептот, благодарение на малата маса и аеродинамиката (коефициент на отпор на воздухот од 0,30), ветуваше исклучително ниска потрошувачка.

Дизајнот беше сведен и функционален, а некои детали подоцна се појавија и кај сериските модели на „Toyota“, како што се задните светла на првата генерација на моделот „RAV4“ или линиите кои потсетуваат на подоцнежниот „MR2“.

Иако „AXV-IV“ никогаш не стигна до сериско производство, тој ја покажа долгогодишната посветеност на „Toyota“ кон лесни, достапни и забавни автомобили.

Таа филозофија и денес се гледа во модели како „GR86“ и „Supra“, како и во најавите за можен повраток на легендарни имиња како „Celica“ или „MR2“.

Во ера на сè потешки и посложени автомобили, „AXV-IV“ останува интересен потсетник на времето кога помалку навистина значеше повеќе, пренесува „b. 92“.