Тие биле на тајна мисија да постават електронски уред што ќе им овозможи на САД да ги пресретнат комуникациите на севернокорејскиот лидер Ким Џонг Ун пред средбата со претседателот Доналд Трамп.

Мисијата требаше да им обезбеди на САД вредни разузнавачки информации, но можела да доведе и до ескалација на конфликтот со противник кој поседува нуклеарно оружје. За операцијата била избрана Црвената ескадрила на 6-тиот тим „Фоки“ (SEAL) единицата што го убила Осама бин Ладен, беше избрана за операцијата. „Фоките“ вежбале со месеци, знаејќи дека секој потег мора да биде совршен. Но, кога таа ноќ пристигнале на она што го сметале за пуст брег, мисијата брзо се распаднала.

Деталите од акцијата сè уште се доверливи

Севернокорејски брод се појавил од темнината. Плашејќи се дека ќе бидат откриени, „Фоките“ отвориле оган. За неколку секунди, сите на севернокорејскиот брод биле мртви. „Фоките“ се повлекле без да го постават уредот за прислушување, пишува „Њујорк тајмс“.

Деталите од операцијата остануваат доверливи, а основните информации за прв пат беа објавени во статијата на „Њујорк тајмс“. Администрацијата на Трамп не ги известила членовите на Конгресот кои ги надгледуваат разузнавачките операции, ниту пред ниту по мисијата, што може да претставува кршење на законот.

Операцијата „SEAL“ е само едно поглавје од децениските напори на американските администрации да се ангажираат околу Северна Кореја и да ги ограничат нејзините програми за нуклеарно вооружување. Речиси ништо од она што се обиделе да го направат не успеало. Владата на САД проценува дека Северна Кореја сега има околу 50 нуклеарни оружја и ракети што можат да стигнат до Западниот брег на Соединетите Американски Држави.

Мисијата „SEAL“ имала за цел да пополни стратешка слепа точка. Стекнувањето увид во размислувањето на Ким стана висок приоритет кога Трамп првпат ја презеде функцијата. Американските разузнавачки агенции ѝ открија на Белата куќа дека имаат решение: нов електронски уред што може да ги пресретнува комуникациите. Но некој морал кришум да влезе во Северна Кореја и да го инсталира уредот.

Нуклеарна подморница како средство за транспорт

Дури и за Тим 6, мисијата би била исклучително тешка. „Фоките“, повеќе навикнати на брз препад на места како Авганистан и Ирак, мораа да преживеат часови во леденото море, да се протнат покрај безбедносните сили на копно, да извршат прецизна техничка инсталација, а потоа да избегаат незабележани.

Планот предвидувал морнарицата тајно да се прикраде со нуклеарна подморница, долга речиси две фудбалски игралишта, во водите покрај Северна Кореја, а потоа да распореди мал тим „фоки“ во две мини-подморници, секоја со големина на орка, кои тивко ќе отпловат кон брегот.

Мини-подморниците биле „влажни“ подморници, што значи дека фоките патувале потопени во ладна морска вода околу два часа до брегот, користејќи опрема за нуркање и загреани одела за да преживеат. Во близина на плажата, мини-подморниците требало да испуштат група од околу осум фоки кои требале да допливаат до својата цел, да го инсталираат уредот, а потоа незабележливо да се вратат во морето.

Но, тимот се соочил со сериозно ограничување: „ќе одат речиси на слепо“. Планерите на мисијата се обиделе да го компензираат недостатокот на видеонадзор во живо со тоа што поминале месеци набљудувајќи ги луѓето како доаѓаат и си одат од таа област.

Не требаше да има никаков сообраќај

Тие ги проучувале риболовните обрасци и избрале време кога сообраќајот на бродовите требало да биде намален. Разузнавачките информации сугерирале дека ако фоките успеат тивко да пристигнат на вистинското место среде зимска ноќ, веројатно нема да сретнат никого.

Мини-подморниците пристигнале на местото каде што требале да се „паркираат“ на морското дно. Во темнината, првата мини-подморница се спуштила на морското дно како што било планирано, но втората го промашила своето одредено место и морала да направи полукружно свртување.

Лизгачките врати на подморниците се отвориле и фоките, сите држејќи оружје бе сериски броеви, наполнето со муниција што не може да се следи, тивко допливале до брегот со уред за прислушување.

Меѓутоа, еден мал брод се нишал во темнината. Во него бил севернокорејски екипаж кој било тешко да се забележи. Сензорите во очилата за ноќно гледање на фоките биле делумно дизајнирани да детектираат топлина, а влажните одела што ги носеле Корејците биле изладени од студеното море.

Фоките стигнале до брегот мислејќи дека се сами и почнале да ја соблекуваат опремата за нуркање. Целта била оддалечена само неколку стотици метри. Пилотите ја пренасочиле онаа што беше свртена во погрешна насока. Со отворени лизгачки врати на пилотската кабина за видливост и комуникација, пилотот додаде моќност на електричниот мотор и ја свртел подморницата.

Рибарите можеби го забележале светлото

Некои фоки шпекулираа во подоцнежните брифинзи дека издувните гасови од моторот можеби го привлекле вниманието на севернокорејскиот брод. А ако екипажот на бродот го слушнал прскањето и се свртел, можеби го забележале и светлото од отворените пилотски кабини на мини-подморниците, кое светело во темната вода.

Бродот почнал да се движи кон мини-подморниците. Севернокорејците ги насочиле своите фенери кон морето и брбореле како да забележале нешто. За „Фоките“ на брегот, чамецот изгледал како да е практично над мини-подморниците, иако можеби не бил.

Поради прекинот на комуникациите, специјалните сили на брегот немале начин да комуницираат со мини-подморниците. Светлата од чамецот се ширеа по водата. Фоките не знаеле дали гледаат во безбедносна патрола која ги бара или во обична рибарска екипа несвесна за високо ризичната мисија што се одвива околу нив.

Еден човек скокнал во морето

Еден човек од чамецот скокнал во морето. Во случај единицата на брегот да западне во неволја, нуклеарната подморница имала група „Фоки“ во приправност на моторни чамци. Подалеку од брегот, на американски воени бродови биле стационирани хеликоптери, подготвени да дојдат на помош доколку биде потребно.

Додека „Фоките“ на брегот го набљудувале човекот во водата, високиот подофицер одлучил да дејствува. Тој ја насочил пушката и пукал. Другите „Фоки“ инстинктивно го направиле истото. Ако „Фоките“ пред пукањето не биле сигурни дали мисијата е компромитирана, сега немале сомнение.

Планот предвидувал фоките веднаш да се откажат од акцијата доколку сретнат некого. Севернокорејските безбедносни сили можеле да бидат на пат кон брегот. Едноставно немаа време да го инсталираат уредот.

Екипа од брегот допливала до бродот за да се увери дека сите Севернокорејци биле мртви. Не пронашле оружје или униформи. Доказите сугерирале дека тројцата членови на екипажот биле цивили и нуркале по школки. Сите биле мртви, вклучувајќи го и човекот во водата.

Службеници запознаени со мисијата рекле фоките ги одвлекле телата во морето за да ги скријат од севернокорејските власти. Еден додал дека фоките со ножеви ги изболе белите дробови на екипажот на бродот за да се осигурат дека телата ќе потонат.

Никој од американска страна не бил повреден

Фоките се вратиле во мини-подморниците и испратиле сигнал за помош. Верувајќи дека фоките се во непосредна опасност од заробување, голема нуклеарна подморница влегла во плитките води во близина на брегот, преземајќи значителен ризик за да ги собере. Потоа се упатила кон отворениот океан. Сите припадници на американската војска избегале неповредени.

Кратко потоа, американските шпионски сателити детектирале зголемување на севернокорејската воена активност во областа. Северна Кореја јавно не коментираше за смртните случаи, па затоа нејасно е дали Севернокорејците некогаш поврзале што се случило и кој бил одговорен.