Во продолжение прочитајте ги тие навики кои често незабележливо влегуваат во односот и со текот на времето можат да доведат до емоционална оддалеченост или раскинување.

Разговорот речиси исчезнува

Темелот на секој здрав однос е комуникацијата. И тоа не само попатна туку онаа која вклучува емоции, планови, секојдневни грижи, семејни односи, поделба на обврските и финансиите. Кога разговорот ќе исчезне, односите почнуваат да стагнираат. Доаѓа до недоразбирање, повреди и сѐ поголемо чувство на отуѓеност.

Зошто паровите престануваат да комуницираат? Често затоа што сакаат да избегнат конфликт затоа што немаат време или едноставно не гледаат потреба за разговор. Но, токму разговорот е она што ја чува блискоста.

Од друга страна, таму каде што недостасува отворена комуникација, често се развива пасивна агресија, индиректно искажување на незадоволство низ тишина, иронија, одложување на обврските или игнорирање на партнерите. Пасивната агресија може да биде еден од најштетните облици на однесување во врската.

Повеќе не делувате како тим

Бракот не е натпревар, тој е тимска работа. Успешните парови заеднички носат одлуки, се договараат за децата, распоредот, финансиите, празниците, прошетките. Кога само еден од партнерите презема сѐ, другиот често се чувствува исклучено или потценето.

Една од честите грешки е поделба на „оној којшто заработува“ и „оној којшто е дома“. Иако може да делува практично, често тоа доведува до фрустрации и чувство на неразбирање од двете страни.

Соработката во бракот е јака емоционална поврзаност, ги намалува конфликтите и придонесува во чувството на рамнотежа и почит. Ако се чувствувате како повеќе да не сте на иста страна, можеби е време повторно да почнете да градите заеднички цели и планови.

Собрани замерки

Простувањето е еден од најважните предуслови за љубовта. Сите грешиме, понекогаш од незнаење, понекогаш од умор, понекогаш затоа што едноставно не знаеме подобро. Доколку не научиме да простуваме, замерувањето почнува да се собира и да го гуши односот.

Многумина во себе ги бројат грешките на партнерот и ги чуваат како доказ дека не се сакани или почитувани. Но, тоа повеќе говори за нашата несигурност отколку за реалните намери на партнерот.

Простувањето не значи да заборавите или да ја оправдате грешката туку да ја препознаете човечноста и да одлучите дека таа нема да стане товар којшто го носиме секој ден.