Научниците откриле дека микропластиката е „вообичаена“ и во машките и во женските репродуктивни течности. Тие предупредиле на потенцијални последици за репродукцијата, бидејќи квалитетот на јајце-клетките и спермата може да се намали, пишува „Дејли мејл“.

Истражувачите ја испитале фоликуларната течност во јајчниците на 29 жени и семената течност во спермата на 22 мажи. Анализата покажала дека голем број најчесто користени микропластики биле присутни во повеќе од половина од примероците.

„Претходните студии веќе покажаа дека микропластиката може да се најде во различни човечки органи“, рекол д-р Емилио Гомез Санчез од шпанскиот Универзитет во Мурсија и додал:

„Затоа, не бевме баш изненадени што пронајдовме микропластика во секретите на човечкиот репродуктивен систем, но бевме шокирани од нејзината вообичаеност – беше пронајдена кај 69 отсто жени и 55 отсто мажи.“

Микропластиката е дефинирана како пластични честички помали од 5 мм и постојат докази дека претставуваат опасност за здравјето на животната средина и на луѓето.

Иако оваа студија директно не проценувала како микропластиката влијае на плодноста, нивното откривање ја истакнува потребата да се испитаат можните импликации за репродуктивното здравје на луѓето, предупредуваат истражувачите.

„Од студиите со животни знаеме дека во ткивата во кои се акумулира микропластиката, може да предизвика воспаление, создавање слободни радикали, оштетување на ДНК, стареење на клетките и ендокрини нарушувања“, нагласил Санчез и додал:

„Можно е да го ослабне квалитетот на јајце-клетките или сперматозоидите кај луѓето, но засега немаме доволно докази за да го потврдиме ова.“

Научниците велат дека микропластиката веројатно влегува во телото преку голтање, вдишување и контакт со кожата. Потоа влегува во крвотокот, кој ја дистрибуира низ целото тело – вклучувајќи ги и репродуктивните органи.

Фактори на животната средина кои влијаат на репродукцијата секако се реалност, иако не е лесно објективно да се измерат. Иако значењето на наодите од оваа студија сè уште не е јасно, тие треба да се сфатат како дополнителен аргумент во корист на избегнување на генерализирана употреба на пластика во нашиот секојдневен живот.

Претходните студии открија микропластика во човечкото мајчино млеко, крвта, па дури и во мозочното ткиво. Посебно истражување открило високи нивоа во секојдневните артикли како што се ќесички чај, шишиња за бебиња и кујнски даски за сечење.

Некои научници повикуваат на претпазливост при толкувањето на резултатите од новата студија. Без податоци за големината на осумметарските честички од микропластика, тешко е да се протолкува колку се значајни овие наоди. Постои голема можност примероците да бидат контаминирани со микропластика во текот на земањето примероци, лабораториската обработка и аналитичките процедури.

Не е изненадувачки што се пронајдени микропластики – тие се насекаде, дури и во лабораторијата – но податоците не ја поддржуваат изложеноста на луѓето, туку методолошкиот ефект.

Студијата е многу интересна и имајќи го предвид глобалното намалување на стапката на фертилитет – разгледувањето на можните причини е многу соодветно и навремено. Како што велат авторите на студијата, присуството на микропластика не е толку изненадувачко бидејќи е пронајдена во многу други делови од нашето тело.

Сепак, присуството не е исто што и влијание, а авторите се јасни дека иако пронашле микропластика во репродуктивната течност и кај мажите и кај жените, сè уште не знаеме како таа влијае врз нас.

Што може микропластиката да направи на човечкото тело ако се најде во храната?

Нашето разбирање за потенцијалните здравствени ефекти од изложеноста на микропластика има големи недостатоци.

Луѓето можат да бидат изложени на пластични честички преку консумирање морски плодови и намирници од копно, преку водата за пиење и воздухот. Меѓутоа, нивото на изложеност, концентрациите со хроничен токсичен ефект и темелните механизми преку кои микропластиката ги остварува своите ефекти сè уште не се доволно добро разбрани за да се направи целосна проценка на ризикот.

Што значат овие наоди за плодноста?

Иако сè уште нема доволно податоци за да се потврди со сигурност дека микропластиката ја намалува плодноста кај луѓето, знаците се алармантни. Друг истражувачки тим од Италија, исто така, пронашол микропластика во фоликуларната течност кај жените, како и во матката, плацентата и тестисите во големи количини. Водечкиот истражувач Луиџи Монтано ги опиша резултатите како многу загрижувачки, особено во контекст на падот на квалитетот и бројот на сперматозоидите што неговото претходно истражување го поврза со микропластиката.

Најчести извори на микропластика

Луѓето внесуваат микропластика на два главни начина, со вдишување од воздухот и консумирање преку храна и вода. Се проценува дека помеѓу 10 и 40 милиони тони микропластика влегуваат во животната средина секоја година, а просечна личност може да внесе околу 5 грама неделно, што е приближно количината што се вклопува во една лажица за супа. На годишно ниво, може да биде дури и до 250 грама, приближно тежината на полна чинија храна.