Рим е вечен, Фиренца е ренесансна, Венеција е романтична … а Болоња? Болоња е можеби еден од најслоевитите градови во Италија, толку многу што Италијанците ѝ дале дури четири прекари низ историјата. Секој од нив открива дел од нејзиниот идентитет: Ла Граса, Ла Роса, Ла Дота и Ла Турита.

„La Grassa (Дебела)

Првиот и можеби највкусниот прекар што го носи Болоња е „La Grassa“, што се преведува како „Дебелата“. Оваа етикета нема никаква врска со фигурата на жителите, туку со познатата кулинарска традиција со која градот се гордее со векови. Болоња е дом на еден од најпознатите сосови во светот, „ragù alla Bolognese“, кој, спротивно на глобалните варијации, традиционално се служи со таљатели, а не со шпагети. Исто така, постојат тортелини, рачно изработени полнети тестенини чии рецепти се семејна тајна, и слоевити лазањи кои ве искушуваат да загризете уште еден залак.

„La Rossa“ (Црвена)

Вториот прекар, „La Rossa“ (Црвената), е симболичен на двоен начин. Прво, визуелно. Имено, додека шетате низ историскиот центар, невозможно е да не ги забележите препознатливите црвени и теракот нијанси на фасадите, крововите и аркадите кои го обликуваат ликот на градот. Но, Болоња е „црвена“ и во идеолошка смисла. Градот бил едно од главните жаришта на левичарското движење и студентскиот активизам, особено за време на 20. век. Оваа политичка свест е длабоко вкоренета во урбаното ткиво и претставува неразделен дел од нејзиниот идентитет.

„La Dotta“ (Ученичката)

Прекарот „La Dotta“ (Ученичката) е потсетник на академската големина на Болоња. Токму тука, во 1088 година, е основан најстарото универзитет во светот – „Università di Bologna“, кој и денес привлекува студенти од сите краеви на светот. Неговата долга традиција на образование, наука и критичко размислување го прави овој град едно од најважните интелектуални средишта во Европа. Освен универзитетот, градот изобилува со библиотеки, научни институти и културни настани кои го негуваат духот на знаењето.

„La Turrita“ (Градот на кулите)

И на крај, „La Turrita“, односно „Градот на кулите“. Во текот на средниот век, Болоња имала дури до 180 кули, кои служеле како симболи на моќ и богатство на благородничките семејства. Денес се зачувани само дваесетина, но најпознатите меѓу нив – кулите Азинели (Torre degli Asinelli) и Гарисенда (Torre Garisenda) – сè уште се издигаат високо над градот и им нудат на посетителите спектакуларен поглед кон црвените кровови на Болоња. Тие кули сведочат за богатото минато на градот, кој некогаш бил исполнет со вертикални градби, слични на денешните облакодери.