Тој таму помина неколку часа, а првиот негов коментар беше: „Каков хаос владее овде, секој си води своја политика“.

„Речиси 40 отсто од приближно 25-те милиони жители на Манила денес живеат на вакви места. Ова место е еден вид фавела каде што голем дел од овие луѓе немаат пристап до вода, електрична енергија и нормални услови за живот. Покрај тоа, очекуваниот животен век тука е околу 7 години помал отколку во остатокот од земјата, а владата ги заборавила овие луѓе. Најголемата од сите овие фавели е Тондо, за која се верува дека има над 600.000 жители и претставува сосема нова димензија на оваа земја“, рече Роберт на почетокот од видеото објавено на неговиот Јутјуб канал.

„Како една од најстарите заедници на Филипините, историјата на Тондо датира од пред доаѓањето на Шпанците, а самата област била основана уште во десеттиот век како Кралство Тондо предводено од локални водачи познати како Датус. Благодарение на својата положба покрај реката Пасиг и близината до заливот Манила, Тондо бил центар на трговија со Кина, Индија и други азиски соседи“, објасни Дацешин.

„Ова беше едно од првите места каде што започнал бунтот против шпанската власт во 1896 година, а во тоа време тука живеела средната класа на градот. Сепак, по Втората светска војна, во Манила се случила голема економска и социјална криза, а неколку години подоцна, поголемиот дел од криминалот се сместува токму на оваа улица. Оваа криза ќе трае речиси 40 години, а во тој период, Тондо ќе биде сè освен безбедно место“, раскажа Роберт.

Што можете да очекувате во фавелата Тондо?

Жена која е родена во ова место, го прошета Роберт низ првиот дел од фавелата.

„Тоа се вика разновидност затоа што повеќето луѓе овде не можат да си дозволат одење во продавница. Тука можат да купат на мало, како маслиново масло, зачини и други ситни работи. Тука можат да купат и сушена риба. Има многу бизниси овде, ги нарекуваме „продавници за добра“, рекла Филипинката, а на прашањето со што се занимаваат луѓето и од што живеат, таа одговорила дека главната улога ја имаат рециклираните материјали.

„Тука имаме и чистачи на лук, но многумина работат надвор од областа“, рече жената, по што Роберт покажа како изгледа храната што ја купуваат во фавелата.

Масло

Три мали сардини спакувани во кеса

Кога станува збор за оброци, жителите на оваа фавела прават храна од остатоци од разни ресторани. Една жена ги вари сите, а тие тоа го нарекуваат „Пагпаг“. Тоа е филипински збор за „да се исчисти, да се прочисти“. Филипинката објасни дека кога ќе се стемни, луѓето почнуваат да пребаруваат низ ѓубрето.

Потоа го носат во магацинот, ја одвојуваат целата пластика и остатоците од пилешкото. Жените тоа го купуваат за едно евро по пакување. Мијат сè по три пати, а потоа го варат и по нарачка го продаваат за половина евро. Како што истакна Филипинката, тоа е вообичаена храна таму, а семејство од шест члена се храни со половина евро.

„Шетајќи низ овие улици, не можам да избегам од впечатокот колку насмеани лица видов за толку кратко време, а сепак колку тежок живот лежи на нивните рамена. Почнувајќи од најмалите кои сè уште уживаат трчајќи низ овие улици, до постарите кои веројатно не се ни свесни за можностите што постојат во животот.

Иако бев подготвен за тоа, класните разлики тука се поголеми отколку во добар дел од Азија, па од една страна имате исклучително богати населби преполни со скапи ресторани и високи облакодери каде што некои луѓе живеат подобро отколку во западните земји, додека по само десет минути возење доаѓате до места како ова каде што луѓето буквално се борат да преживеат и да си дозволат едноставен оброк, што покажува колку многу нееднаквост има тука“, истакна Дацешин.

„Мислам дека можете да разберете каков хаос владее овде, секој си води своја политика, но конечниот впечаток е дека луѓето се навистина прекрасни, дека се пријатни и дека и покрај целата сиромаштија за која би очекувале дека ќе изроди некаков вид криминал, тој речиси и да не постои овде. Децата се прекрасни, луѓето се прекрасни, некои луѓе дури и нѝ се извинија за лошите услови во нивните куќи итн. Така што, голема љубов и почит кон ова место“, заклучи Роберт.