Дали на натпреварот треба да се појавите со диско песна за одамна заборавен воен конфликт (како што направи Аба со „Waterloo“)?, или песна за обука на француски (како победничката песна на Селин Дион во 1988 година)? - или можеби некоја кул рок-песна за тоа како поминувате низ животот во ритамот на сопствениот тапан (како Манескин)?

Новинарот Алекс Маршал од „Њујорк тајмс“ ја анализираше музиката, текстовите и настапите во живо на секој победник од 2000-тата година наваму за да ја открие тајната за совршената евровизиска песна.

Број 1: Пејте за личното ослободување

Добар почеток е да имате песна за тоа колку верувате во себе, дека сте господар на сопствената судбина и дека не ви е премногу грижа за мислењата на другите.

За пример ја земаа Кончита Вурст, брадестата драг кралица која ја претставуваше Австрија во 2014 година со епскиот хит „Rise Like a Phoenix“. Сè е јасно уште во насловот: Кончита се издигнува од пепелта, ги остава зад себе проблемите од минатото и никој не може да ја запре.

Број 2: Пејте на англиски

Правилата на Евровизија претходно бараа учесниците да пеат на својот мајчин јазик. Сепак, во 1999 година правилата беа променети и оттогаш повеќето победници пееја на англиски јазик. Податоците на „Њујорк тајмс“ покажуваат дека дури 18 од 24-те победници пееле на англиски јазик, додека двајца го комбинирале англискиот и својот мајчин јазик.

Пример е Руслана, која ѝ донесе победа на Украина во 2004 година со песната „Wild Dances“. Таа ги отпеа првите два стиха на англиски, а потоа се префрли на украински со драматични танцови движења.

Број 3: Алудирајте на фолк (но не испраќајте народни песни)

Вистинско евровизиско клише е да се комбинира традиционалната музика со енергичен поп-рефрен. Некаде на сцената мора да има хармоникаш, како во песната „Trenuletul“, која ја претставуваше Молдавија во 2007 година.

Ова навистина се исплати: Дури седум победници од 2000 година до денес користеле фолк инструменти или традиционални мелодии.

Украинците Калуш победија во 2022 година со песната „Stefania“, која имаше заразна мелодија отсвирена на теленка, украинска фрула.

Предупредување: Не претерувајте со ова. Не праќајте вистинска народна песна. Евровизија е поп натпреварување; Убаво е да имаш малку фолк шмек, но чистиот фолк никогаш не победил.

Број 4: Заборавете на драматичните промени во тоналитетот

Клучната промена на крајот од песната порано беше клучот за секоја победа на Евровизија. Само слушнете ја песната на браќата Олсен „Fly on the Wings of Love“, која ѝ донесе победа на Данска во 2000 година. На две третини од песната, браќата прават драматична пауза, ги креваат рацете, а потоа го засилуваат рефренот.

Денес, менувањето на тоналитетот не е толку препорачливо.

Тука доаѓаме до Марија Шерифовиќ, која ѝ донесе победа на Србија со песната „Молитва“ во 2007 година. Како што пишува „Њујорк тајмс“, станува збор за љубовна балада која има не една, туку дури две промени во тоналитетот. Ништо слично не се случило со ниедна победничка песна оттогаш. Исчезнувањето на промените во тоналитетот беше толку изразено што организаторите на Евровизија во 2003 одина во блог пост официјално жалеа за еден од „омилените поп-трикови“.

Број 5: Лудувајте на сцената

Феноменална песна не е доволна за победа на Евровизија. Ќе ви треба настап или облека што ќе ја натера публиката да стане и да извика: „Што, по ѓаволите, беше тоа?!“

Немо е можеби најдобриот пример. Небинарниот уметник ја донесе Швајцарија до победа со „The Code“ додека балансираше на џиновски вртечки диск.

Дима Билан е исто така добар пример: победникот од 2008 година вклучи мини лизгалиште во својот настап на кое пееше додека играчите лизгаа околу него.

Правилата на Евровизија забрануваат да се прави нешто премногу лудо. На пример, употребата на живи животни е забранета на сцената. Но, импресивните перформанси не мора да бидат технолошко чудо. Во 2012 година, Швеѓанката Лорин користеше само неколку огромни вентилатори за да постигне драматични ефекти за време на нејзината изведба на денс хитот „Euphoria“.

Изведувачите сепак треба да бидат внимателни, предупредува „Тајмс“. Триковите на сцената не смеат да бидат премногу глупави. Во 2014 година, Полјаците Донатан и Клео ја отпеаја песната „My Slowianie“, славејќи го нивното словенско наследство, додека жена во национална носија матеше путер. Тие завршија на 14-то место.

Број 6: Палете работи! (само не го палете клавирот)

Што и да се случи на сцената, едно нешто сигурно ќе помогне: Оган! Дури осум неодамнешни победници користеа оган и пиротехника во своите настапи на Евровизија.

Во 2013 година, Данска победи со песната „Only Teardrops“ во изведба на Емели де Форест. Со оглед на насловот на песната, можеби се очекуваше водопад на сцената на крајот од изведбата, но наместо тоа, од таванот излегуваше оган.

Пламенот дури и не мора да биде вистински. На победничкиот настап во 2004 година, Руслана настапи пред екраните со дигитален оган. Можеби буџетот што го имала на располагање не бил доволен за вистински пожар.

Она што апсолутно не смее да се направи е да се запали клавир на сцената. Австрискиот инди-бенд „The Makemakes“ го направи токму тоа на половина од настапот во 2015 година, кога главниот вокал Доминик Мурер ја покажа својата умешност во свирење на клавир толку виртуозно што инструментот буквално се запали. Беа последни на натпреварот; број на поени: нула.

Број 7: Не испраќајте шегаџии

Бендови и пејачи со хумористични концепти често настапувале на Евровизија, но од 2000 година досега победиле само еднаш. Зборуваме за финските хеви металци Лорди, кои победија во 2006 година со песната „Хард Рок Алелуја“. Членовите на бендот носеа облеки слични на чудовишта, а фронтменот во еден момент, развиори крилја од лилјак и замавна со џиновска секира кон публиката.

Верка, кој ја претставуваше Украина во 2007 година заврши на второто место, но најлојалните обожаватели на Евровизија сè уште се сеќаваат на нејзината песна, заклучува Њујорк тајмс.