Античките египетски мумии генерално мирисале „дрвенесто“, „зачинето“ и „слатко“, според истражувањето објавено во четвртокот во „Journal of the American Chemical Society“.
Истражувачите анализирале девет мумифицирани тела од Египетскиот музеј во Каиро, од кои повеќето датираат од 1-ви и 2-ри милениуми пр. н. е., користејќи комбинација на алатки и сензорни техники, во како што рекоа првата студија од ваков тип.
„Мирисот на мумифицираните тела со години привлекува значителен интерес кај експертите и пошироката јавност, но до денес не е спроведена комбинирана хемиска и перцептивна научна студија“, рече водечкиот автор, професор Матија Стрлич од Универзитетскиот колеџ во Лондон (UCL) и Универзитетот во Љубљана.
„Ова револуционерно истражување навистина ни помага подобро да го планираме зачувувањето и да ги разбереме античките материјали за балсамирање. Тоа додава уште еден слој на податоци за збогатување на музејскиот приказ на мумифицирани тела“, додаде професорот.
Истражувачите регрутирале група обучени луѓе специјализирани за мириси кои имале задача да го опишат квалитетот, интензитетот и пријатноста на мирисот, како и да ги измерат молекулите и соединенијата вклучени со помош на гасна хроматографија и масена спектрометрија.
Ова му овозможи на тимот да утврди, на пример, дали овие компоненти потекнуваат од конзерванси, микроорганизми или пестициди.
Мирисите биле опишани како „дрвенести“ во 78 отсто од случаите, „зачинети“ во 67 отсто и „слатки“ во 56 отсто, додека „слични на темјан“ и „застарени, скиселени“ во 33 отсто од случаите.
Д-р Сесилија Бембибр од UCL рече дека истражувањето ја нагласува „важноста од користење на нашите сетила за разбирање на минатото“.
Мумификацијата во древниот Египет вообичаено вклучувала третирање на телото со масла и смола, вклучувајќи ги и оние од бор, кедар и смрека, за да се зачува телото и душата во задгробниот живот и да им се даде пријатен мирис.
