Џим Кери не смее со години, но во истите тие години се бореше со тешка депресија.
Велат дека комичарите се склони кон депресија, а еден од најпознатите комичари е дефинитивно актерот Џим Кери. И додека тој ја потврдува оваа теорија и признава дека се бори со оваа ментална болест, неговиот животен пат не бил воопшто лесен, па можеби токму таму лежи коренот на проблемот.
Тој израснал осамен и исплашен од светот околу него, а комедијата за него била бегство од реалноста. Џим го поминал најголемиот дел од својата младост гледајќи го својот одраз во огледалото, но не од љубопитност, што е разбирливо за младите адолесценти, туку од неописливо чувство на осаменост.
Во интервју за магазинот „Интервју“ кога имал 22 години ја открил причината за ова: „Поголемиот дел од времето го поминував во соба со огледало. Не знаев дека треба да се дружам со Моите врсници се карав со часови“, тажно призна актерот, опишувајќи како всушност започнал неговиот пат кон еден од најпознатите светски комичари.
Таткото на Џим останал без работа кога актерот имал 16 години, недолго потоа целото семејство завршило на улица, а Кери, кој дотогаш бил солиден ученик, го напуштил училиштето и се вработил како хигиеничар во локална продавница за да му помогне на семејството.
„Татко ми можеше да биде одличен комичар, но не мислеше дека тоа е можно за него“. Наместо да ја следи својата страст, тој донел конзервативна одлука и добил сигурна работа како сметководител. Меѓутоа, кога имав 16 години, тој беше отпуштен од таа сигурна работа, а нашето семејство мораше да направи се за да преживее“ – додаде тој.
„Тоа искуство ме научи на нешто длабоко: дури и ако играш на сигурно, може да не успееш. Можеш да не успееш во нешто што не ти се допаѓа. Па зошто да не искористиш шанса и да го направиш она што навистина го сакаш? Тоа го научив од татко ми. Не работи само за тоа што ви нуди животот, туку и за она кон што сте спремни да се стремите, без страв од неуспех, бидејќи најголемиот ризик е да не се обидувате.
Потоа ја започна својата комедија со настапи во локални клубови во родниот Торонто, а посериозни ангажмани следеа дури кога актерот на 21-годишна возраст реши да се пресели во Холивуд. Првата сериозна можност ја доби во култниот клуб „The Comedy Store“ во Лос Анџелес. Настапот, кој подоцна во магазинот „Холивуд репортер“ го опиша како „вежба за самоказнување и казнување на публиката“, помина неславно, а единствениот аплауз го доби кога ја напушти сцената.
Среќата му се промени со појавувањето во телевизиската серија „Во жива боја“, која ги отвори вратите на филмската индустрија. Следеа голем број успешни хитови. Комедиите „Ace Ventura“, „Dumb and Dumber“ и „The Mask“ за кои доби номинација за Златен глобус ја зацврстија неговата позиција во Холивуд, па по нив доби ангажмани во посериозни филмови како „Truman Show“ и „Man on the Moon“.
На прв поглед, актерот постигна се што сонуваше како 16-годишно момче. Се проби во светот на комедијата и благодарение на својот неверојатен талент стана првиот актер во историјата кој заработил 20 милиони долари за улогата во филмот „The Cable Guy“ во 1996 година.
Сепак, и покрај сè, Џим сè уште не беше среќен. Во приватниот живот имаше многу неуспешни врски и неуспешни бракови.
Во клубот „The Comedy Store“ ја запознал својата прва сопруга, келнерката Мелиса Вомер. Набрзо се венчаа и ја добија ќерката Џејн Ерин Кери, а по седум години брак парот се разведе.
Неговиот втор брак со актерката Лорен Холи, која ја запозна на снимањето на филмот „Dumb and Dumber“, траеше само осум месеци. За време на снимањето на филмот „Me, Myself and Irene“ се запознал со Рене Зелвегер со која кратко време бил верен.
Тој помина три години со шминкерката Катарина Вајт, која ја запозна во 2012 година, пред таа трагично да си го одземе животот со предозирање со апчиња. По погребот каде што Џим беше дел од поворката која го носеше телото, семејството на починатата Катарина објави извадоци од нејзиниот приватен дневник во кој таа го обвини Кери за ментална злоупотреба.
"Ти направи добри работи за мене, но врската со тебе ме раскина како личност, Џим. Ти ми ја вети Декли, а наместо тоа ја добив Хајд", напишала таа во една од пораките кои ги објави "Дејли мејл".
Трауматскиот настан го привлече вниманието на долготрајната борба со депресијата, за која Џим Кери неколкупати отворено зборуваше во јавноста. Актерот призна дека методичниот пристап кон улогата на комичарот Енди Кауфман во филмот „Човек на Месечината“ скапо го чинел.
Откако завршило снимањето на филмот, тој се чувствувал депресивен, обидувајќи се да се врати на себе. Во интервју за онлајн магазинот „The Talks“, тој се присети како тогаш сфатил дека „може да се изгуби во улогата“ и почна да се прашува „Кој е навистина Џим Кери“.
Но депресијата со која актерот се бори и денес започна многу порано. Неговата прва сопруга Мелиса Вомер го опишала како „екстремно депресивна личност“ со која животот не бил лесен.
Кери, кој со години конзумирал антидепресиви, никогаш не криел дека страда од депресивни епизоди, а своевремено имал и проблеми со алкохолот и другите опијати. Во интервју за „Интернационалниот филмски фестивал во Торонто“, актерот зборуваше за тоа што е депресија за него.
„Луѓето постојано зборуваат за депресија. Разликата помеѓу депресијата и тагата е во тоа што тагата е предизвикана случајно - што и да ви се случило или не ви се случило, тагување или што и да е.
Депресијата е кога вашето тело вели заеби, не сакам повеќе да бидам овој лик, не сакам повеќе да ја носам оваа маска. Зборот „депресија“ треба да го разберете како „длабок одмор“. Вашето тело треба да биде депресивно. Потребен ви е длабок одмор од ликот што се обидувавте да го играте“, ја опиша својата долгогодишна борба познатиот актер.
Сепак, вели дека сега успева да го држи животот под контрола и дека е среќен.
„Поминаа години, но денес, кога ќе дојде дождот, не се задржува. Тоа чувство не останува доволно долго за да ме удави. Слободен сум од оваа работа и не ми е грижа што мислат луѓето за мене после Умирам само луѓето да мислат дека имам добра енергија“, рекол актерот.
Актерот почнал и да слика, што му помага да се справи со депресивните мисли.
„Во сликарството, секогаш постои ризик да уништам се што сум направил. Понекогаш замислувам нешто и сфаќам дека нема да успее и дека сум потрошил премногу време на таа слика. Но, во спротивно треба да ризикуваш. никогаш нема да постигнете нешто повеќе, нешто што навистина ќе допре некого. Секогаш постојат ризици да уништите нешто за што навистина се грижите“, рече Кери.
