Човечката кожа за роботи би можела да направи револуција и во роботиката и во козметичката индустрија, велат научниците. Новиот развој вклучува живо ткиво, мешавина од клетки од човечка кожа одгледувани на база на колаген, поставени на 3D печатена подлога од смола.

Оваа иновативна кожа содржи структури слични на лигаментите кои се наоѓаат кај луѓето и животните, обезбедувајќи сила и флексибилност. Создадени со перфорирање на смолната основа на роботот, овие структури овозможуваат ситни шуплини во облик на V да се пополнат со живо ткиво, држејќи ја кожата на роботот на место.

Научниците потоа ја поставија таа кожа на насмеано роботско лице широко неколку сантиметри, кое беше контролирано со прачки прикачени на основата. Друг експеримент вклучуваше 3Д модел во форма на човечка глава со слична големина, иако таа остана неподвижна. Истражувањето поврзано со ова достигнување беше објавено во списанието "Cell Reports".

Предности и недостатоци

Како што развојот на технологијата за вештачка интелигенција и другите достигнувања ги прошируваат улогите што се бараат од роботите, функциите што се бараат од кожата на роботите исто така почнуваат да се менуваат, вели Мичио Каваи од Универзитетот Харвард. Тој сугерира дека кожата слична на човекот може да ја подобри способноста на роботите да комуницираат со луѓето.

Има значителни импликации и за козметичката индустрија. Научниците потрошија еден месец насмевнувајќи го лицето на мал робот, успешно реплицирајќо го создавањето на брчки.

Способноста да се создадат брчки на лабораториски примерок со големина на дланка може истовремено да се искористи за тестирање на нови козметички производи и производи за нега на кожа кои имаат за цел да го спречат, одложат или ублажат создавањето на брчки, објаснува Каваи.

И покрај овие достигнувања, Каваи ги признава ограничувањата на иновативната роботска кожа.

Недостатокот на сензорни функции и недостатокот на крвни садови за снабдување со хранливи материи и влага значи дека не може да преживее долго кога е изложена на воздух, вели тој. Решавањето на овие проблеми, додава тој на крајот, вклучува интеграција на нервните механизми и каналите за перфузија во ткивото на кожата.

Но, тоа е ново и друго истражување.