Пејачката Елена Петреска официјално нѝ потврди дека се повлекува од поп естрадата и ѝ се посветува целосно на класичната музика. Иако во медиумите можеби не беше најактуелна поради нејзината професија, сепак апсолутно потврдуваме дека Петреска е вистински професионалец во својата работа, а тоа нѝ го докажа и на нашето последно заедничко дружење на „Макфест“.
Во продолжение искрено интервју со пејачката Елена Петреска.
За среќа во Опера пробите нѝ се после 11 часот, така да порано имав време да се наспивам, бидејќи Андреј ги носеше децата во градинка. Сè додека не се решив секој ден да станувам во 7, или понекогаш во 6 часот. Медитирам, ги спремам децата, ги носам во градинка и одам во теретана. За викенд знаеме сите да поспиеме, понекогаш и до 10 часот.
Кафе не пијам, со чај или смути.
Секако дека треба внимавање, и ако е сè умерено не треба откажување од ништо. Најголеми непријатели на гласот се стресот, зборување во гласна музика и ненаспаност.
Кога се настинати и не одат во градинка се најразмазени, но секоја нервоза со нив е минлива и веќе за секунда ја заборавам причината. Инаку, мајка сум, и ми требаат уште две страни од ова интервју за да си кажам што ме прави горда кога се децата во прашање. Ако треба да издвојам, ме прави горда високата свесност на Михаел во поглед на животните, (вегетаријанец е по сопствена желба откако почна да разбира што е месото) и општо неговата чиста намера за светот околу него, големата заинтересираност и познавање на Универзумот на само 5 години.. Софиа е мала мудра девојка, за разлика од него уметничка душа, сака да биде балерина и ужива да црта, според мене со голем сенс за перспектива и прецизна рака, и секој цртеж има некаква приказна која ми ја раскажува додека го црта.
Хаха, често знам да им отпеам дел од некоја арија, па Софиа одма ги затвара ушите и вика, мама немој да викаш! Инаку со мене секогаш се разгалуваат, се трудам да бидам строга ама џабе ми е, па морам да се заканувам со: „Сега тато ќе дојде!“
Искрено не се трудам нешто посебно. Свесна сум дека не сум совршена, се трудам да вежбам за да се вратам во форма. Но, многу повеќе посветувам внимание на работата на себе, на својата свесност, на прифаќањето на себеси со сите маани и доблести, на благодарноста за сè што имам, за сè што сум, на колективната благодарност. Зошто вистинската убавина излегува само кога душата е убава, чиста, кога е без комплекси и има љубов за себе, во себе, и надвор од себе.
Благодарам. Баш ми е драго ако е така. Навистина уживам во модата, јас сум естета, уметничка душа, сакам да експериментирам, а поготово ми се битни деталите. За моите настапи се грижи дизајнерката Викторија Арсовска. А за моето секојдневие, стрит стилот, моето фешн студио (Sugar Box) кое го работиме заедно со мојата другарка Јована и секако од секаде каде што ќе ми фати окото нешто.
Инаку да, за да изгледаш скапо не ти треба гард од дизајнерски парчиња на себе. Доволно е да знаеш да избереш гардероба со фини материјали кои ќе изгледаат полуксузно, доволна е една добра ташна која се комбинира и со патики и со високи потпетици. Сè треба да е едноставно, но човек со стил за мода секогаш се познава по деталите, како добри очила за сонце, часовник, ташна, кондури, кои притоа не мора да се скапи или од луксузни брендови. Секогаш обрнете внимание при изборот на тие детали.
Во последната од Макфест... Во еден момент вели: „Животот е убав и пред нас е!“
Би рекла, потрошив многу енергија стоејќи на погрешна врата. Сум правела од ништо - нешто. Сум си правела фустани од марами за на фестивал, сум фарбала сандали со аутолак, сум победила на фестивал, а притоа сум немала пари за автобус да се вратам во Скопје, сум пеела и правела најдобри забави, сум се трошела до максимум, целата енергија ја оставав на публиката, на моите настапи со бенд. Сум прифатила и лоши песни кои ни сама не сум сакала да ги слушнам, но и многу добри кои за жал никој не пројавил желба да ги пушта. Искрено, (секоја чест на исклучоците), на новинарите очигледно им бев интересна за интервјуа во врска со мојот живот, а кога се работеше за мојата музика сите ми вртеа грб, тоа се потврди и со мојот последен настап на Макфест. Немав среќа да имам добар менаџер, а сама за себе не знев да бидам. Јас сум уметник, и фала Богу што барем на моите настапи имав можност да бирам како ќе се изразам себеси, без да морам да прифатам било каква песна зошто сум немала спонзори за да платам поубава.
Затоа, веќе немам ниту мотив, ниту желба. И не се лутам на никого, едноставно тоа биле знаци кои одамна требаше да ги прифатам, а не упорно како што кажав да тропам на погрешна врата. Горда сум на мојата одлука. Уште погорда што секојдневно се повеќе сум инволвирана во класичната музика каде што уживам и искрено немам потреба никому да се допаднам, едноставно се препуштам на енергијата и магијата која ја носи во себе операта.
Немам причина зошто да оставам простор. Може ќе си снимам понекогаш по некој кавер по дома, онака кога ќе ми се припее. Но дефинитивно веке нема да снимам песни. И секако веќе нема да се повторувам со приказната за моето повлекување од естрада, ова е моја прва и последна изјава на таа тема. Благодарна сум на сите со кои сум соработувала, и благодарна за сето животно искуство што го стекнав преку оваа професија која со својата динамика и контакти со многу луѓе, разни приказни и искуства, ме направи богат човек.
Моментално вежбам пеење, поготово најдраги ми се часовите во Академија Дурловски. Во опера уште малку ќе почнеме со подготовки за мајски оперски вечери. Не се форсирам за ништо, работам, уживам и се препуштам. Go with the Flow.
Автор: Цеце Николова