Сепак, Бардо беше многу повеќе од тоа — нејзиното присуство на екранот го трансформираше начинот на кој жените беа прикажувани во филмот, предизвикувајќи ги општествените норми и обликувајќи ја еротската револуција.

Првиот голем скандал и глобален успех на Брижит Бардо се случи со филмот „...И Бог ја создаде жената“, кој ја лансираше не само во статус на ѕвезда, туку и во икона на сексуалното ослободување. Режисерот Роџер Вадим кој често беше задолжен за нејзините улоги, имаше специфичен начин на прикажување на Бардо: нагласена сексуалност, воајерски кадри и, секако, нејзиното раскошно тело. Филмот стана култен класик, но неговата сила лежеше во контроверзијата — во време кога Холивуд не се осмелуваше да прикаже голотија, Французите го правеа тоа без срам.

Провокација што ги помести границите

Во „...И Бог ја создаде жената“, Бардо имаше сцена која засекогаш го промени начинот на кој жените се прикажуваат на филм. Во една од најпознатите сцени, таа се крие зад чаршафи на сушара, а потоа Вадим ѝ дава целосен приказ на голотијата, без срам или обѕир кон тогашниот морал. Иако денес ваквите сцени не би предизвикале толкаво внимание, во 1956 година тоа беше вистински шок за публиката.

Очигледно сите сакаа да ја видат, а Вадим ја прикажа како „секси мачка“ — предизвикувачка, заводлива и слободна, но сето тоа низ призмата на машката желба. Бардо стана синоним за женската сексуалност, но и за неискажаниот, контрадикторен однос меѓу жената како објект на желба и жената која ја презема контролата врз сопствениот имиџ.

Парадоксот на сексуалната слобода

Бардо не беше само убаво тело на филм; нејзината самодоверба, енергија и способност да зрачи на екранот ја правеа неодолива. Дури и кога беше прикажана како објект на похота, таа со своите настапи внесуваше пркос, што за многумина беше ново и провокативно. Овој двоен идентитет — жена која беше обожавана, а истовремено се бореше за сопствената слобода — ѝ дава трајна сила и моќ на нејзината кариера, оставајќи длабок траг во поп-културата.

Бардо стана симбол на сексуалната револуција, но нејзиното наследство е сложено. Иако нејзиниот режисер често беше критикуван за мизогинија, работата со Бардо помогна да се поттикне промена во филмската индустрија. Додека многумина расправаа дали таа навистина беше икона на женското ослободување, нејзиното влијание е неспорно.

Култниот филм „...И Бог ја создаде жената“ денес се смета за еден од најважните филмови во историјата на кинематографијата.

Незаборавна сцена: Див танц и провокација

Една од сцените што стана легендарна во филмот е онаа во која Бардо диво танцува, целосно нурната во својата страст, испотена и без инхибиции. Вадим мајсторски ги искористи крупните планови на нејзиното лице, создавајќи ефект што наликуваше на експлицитна замена за секс. Овој момент за многумина претставуваше вистински предизвик за светските кина.

Кога филмот пристигна во Америка, наиде на шокирана публика, бидејќи тогашните холивудски стандарди строго забрануваа вакви сцени. Во една од нив, Бардо носеше мокра кошула што се прилепуваше за нејзините гради, создавајќи речиси целосна еротска тензија. Филмот стана толку контроверзен што многу американски кина ја забранија неговата дистрибуција.