Киндерлада е веројатно најпопуларниот производ на поранешна Југославија, а многумина со носталгија сè уште се сеќаваат на овој крем.
Поминаа точно триесет години откако млечниот намаз Киндерлада исчезна од полиците, а неговиот вкус сè уште го паметат многу обожаватели на овој производ на „Подравка“.
Иако денес на пазарот има многу слични производи, претежно од европски компании, Киндерлада како кремаст намаз направен исклучиво за пазарот на поранешна Југославија остана во колективната меморија како симбол на минати времиња.
Специјални пакувања за специјален намаз
Киндерлада остана запаметена и по својата уникатна амбалажа – освен класичните стаклени чаши и пластични кутии, полуксузни беа оние во чинии и чаши со насмеана крава. Намазот на тогашните генерации се произведуваше во соработка помеѓу Подравка и италијанската компанија Фереро, позната по сите видови слатки.
На југословенскиот пазар, Киндерлада ја замени Нутела, а во текот на седумдесеттите и осумдесеттите години луѓето масовно ја носеа од Трст и други италијански градови.
Нутела за сиромашни
Киндерлада често се опишувала како „Нутела за сиромашните“ – за оние кои не патувале или немале пари да ја купат, а имаше поинаков вкус од италијанскиот оригинал.
Од друга страна кремастиот намаз за прв пат го понуди Пјетро Фереро кон крајот на четириесеттите години од 20 век, а кој го произведувал „Џандујо“, претходникот на денешната Нутела, користејќи лешници наместо тогаш скапото какао. Во 1964 година настана Нутела, која брзо го освои европскиот пазар.
Името не беше случајно
Покрај сличноста со Нутела, Киндерлада никогаш не беше производ на италијанската компанија. Од 1982 година, се произведуваше во Подравка во две варијанти – како црно-бел чоколаден и млечен намаз и како бел млечен намаз. Името „Киндер“, што на германски значи деца, јасно ја означуваше целната група.
Од Подравка изјавија за Индекс.хр:
„Подравка е горда на својата традиција на иновации и извонредност во сегментот на кремасти намази. Уште во 1982 година, започнавме со производство на двобоен крем Киндерлада, откако потпишавме договор за лиценца со италијанскиот Фереро во 1979 година. Киндерлада се произведуваше во Копривница и се продаваше на пазарот на Југославија“, и додадоа:
„Добивањето лиценца за производство на двобоен крем потврдува дека Подравка веќе тогаш поседуваше врвна експертиза, напредно технолошко знаење и модерна инфраструктура, што нè рангираше меѓу водечките прехранбени производители во регионот. Во текот на осумнаесетгодишната соработка со Фереро, ја развивме Киндерлада – од првите пакувања од 250 и 20 грама, до препознатливи чаши и порцелански шолји и чинии, кои сè уште се чуваат во многу домаќинства“.
Во 1989 година, соработката со Фереро беше проширена на производство на јајца со играчки, каде што речиси 500 вработени склопувале дури 20 милиони играчки месечно.
По прекинот на соработката, Подравка продолжи со сопствени намази и ја лансираше Лино Лада.
Крај на производството и носталгија
По распадот на Југославија и отворањето на пазарот, Подравка падна под притисок на увезените производи, особено Нутела. Покрај тоа, името „Киндер“ беше заштитено, а дизајнот на Киндерла наликуваше на оригиналот.
Последната тегла беше произведена во 1995 година. Оттогаш останаа само сеќавањата, додека оригиналните шолји и чинии денес се продаваат онлајн – шолја за околу 10 евра, а сет чаши и чинии за околу 30 евра. Тие се препознаваат по ознаките на производителот „FP Zaječar“ или „Jugoporcelan“.
Киндерлада се памети и по своите легендарни ТВ реклами кои сè уште можат да се видат на Јутјуб, а босанско-херцеговските портали Аваз и Радио Сарајево ги рангираа меѓу најпознатите реклами од времето на Југославија.
Носталгија на мрежите
За Киндерлада и „кравичката“ сè уште се зборува на социјалните мрежи. На Инстаграм профилот Ретротека пишува: „Буквално го бакнав екранот кога ја видов оваа Киндерлада“ или „Обожаваната шолја“. Луѓето дури предлагаат и петиција за враќање на производот.
На Редит може да се прочита: „Киндерлада беше многу подобра од Нутела. Знаев дека не е достапна во Франција, но не знаев дека постоеше само за Југославија. Штета што повеќе не постои, беше најдобра“.