Златан Ибрахимовиќ откри на што се сеќава на детството со мајка му и татко му.
За семејството на Златан Ибрахимовиќ (43) се знае многу. Со децении е во складна љубов со Швеѓанката Хелена Сегер (54) со која има два сина, двајцата млади фудбалери на Милан – Винсент (16) и Максимилијан (18).
Швеѓанецот пораснал во Малме, во семејство со балкански корени. Таткото на Златан е Шефик Ибрахимовиќ (73), некогаш музичар од областа Бјелина, од кого се отуѓил во раното детство, по разводот со мајката на Ибрахимовиќ, Јурка Гравиќ (72). Се резвеле кога Златан имал две години, а таа работела и како чистачка, борејќи се на секој начин за своите деца, Златан, Александар, покојниот Сапко, Санела и Виолета Ибрахимовиќ …
Додека се обидувала да го задржи семејството во Шведска, проблеми со законот имала и мајката на Златан, Јурка Гравиќ, бидејќи кај неа била пронајдена украдена роба, а надлежните социјални служби утврдиле и дека полусестрата на Ибрахимовиќ имала проблем со дрога. Додека мајката чистела канцеларии 14 часа на ден, властите утврдиле дека Златан не може да расте со неа, и наместо тоа, му го дале на својот татко на деветгодишна возраст.
Ниту таму ситуацијата не била ништо полесна, бидејќи таткото на Златан често пиел, а со тоа ги гаснел болките и траумите предизвикани од војната во татковината и принудното преселување од Бјелина. Фрижидерот бил полн со пиво, но без храна, па и по излегувањето од куќата на мајка му, Златан се враќал кај неа само да јаде. Во таква средина, не било изненадување што Златан им се придружи на локалните криминалци во Розенгорд, Малме, со кои ограбувал продавници и крадел велосипеди.
„Златан најдобро се опишува со еден збор – „комплексен“. Од една страна, тој е силен, воин, кој знаел дека мора да биде многу жесток за да преживее. Тој постојано ги преземал борбите, така било отсекогаш. Сепак, неговата друга страна е ранлива. Додека растел го користел сето тоа за да ја создаде својата сила. „Морам да бидам бесен за да играм добро“, рече тој кога играше фудбал од средната класа, се чувствуваше инфериорно затоа што носеше погрешна облека и немаше пари, па си рече: „Еден ден ќе им покажам“. Тоа му стана мотивација“, вели Дејвид Лагеркранц, коавтор на книгата „Златан“.
Недолго по тие тешки години, Златан постепено почна да гради фудбалска кариера. На 18 години играше за првиот тим на Малме во 1999 година, две години подоцна замина во Ајакс, а кога во 2004 година стана член на Јувентус, на сите им стана јасно дека ќе биде еден од најдобрите напаѓачи. И тој беше повеќе од тоа, бидејќи стана не само најбогатиот спортист во Шведска, туку и веројатно најпопуларниот Швеѓанец. Славата ја стекна играјќи за Јувентус, Интер, Барселона, Милан, Пари Сен Жермен, Манчестер Јунајтед, Лос Анџелес Галакси и повторно за Милан. И никогаш не го заборави своето тешко воспитување.
„Сè уште бев доволно дисциплиниран за да одам на училиште, бидејќи ако не, татко ми ќе ме удреше. Тоа беше нормално. Како би изгледало тоа? Тој ќе стане агресивен и ќе биде сигурен дека ќе го направам она што треба. Всушност, тој никогаш не ме удираше, мајка ми ме удираше. Таа беше задолжена за тепањето, а не татко ми“, рече Златан Ибрахимовиќ во едно интервју.
На прашањето дали мајка му го тепала со кутлача, Ибрахимовиќ се насмеал.
„Да, користеше кутлача. Кога ќе и се скршеше, ми велеше – оди сега купи нова. „Но, јас не ја скршив, ти ја скрши“, си помислив тогаш, иако беше сепак моја вина“, низ насмевка вели Златан, иако тогаш сигурно не му било до смеење.
Колку кутлачи требаше да купи?
„Многу, многу. Имаше моменти кога таа доаѓаше до мене со сукало, а потоа бегав. Беше премногу тешко. Но за нас беше нормално. И јас не носам лузни од сукалото. Ме направи посилен. Сега кога јас сум родител разбирам низ што поминаа моите родители и не е лесно. Сега живееме во 2023 година, во различни околности, сега можам да носам костум, да си дозволам одредени работи, а тие можеа“, рече Ибрахимовиќ, сега директор на Милан.
Ибра додека играше фудбал имаше желба да се врати во родната Шведска и да се смести во Стокхолм, бидејќи е поголем од Малме, но тој план досега не го реализирал.
„Стокхолм е многу поголем, има повеќе можности во него и полесно е да се движите во него … Ќе се вратам за децата, бидејќи сакам да живеам во Шведска, тие да ги научат шведските традиции и обичаи. Цело време живеат во странство“, вели Ибрахимовиќ.
