Членовите на семејствата на заложниците стоеја на улицата Аза во Ерусалим во близина на домот на премиерот Бенјамин Нетанјаху во 6:29 часот, некои тивко плачеа, други стоички, додека се огласуваше двеминутна сирена од блиското комбе за да го одбележи часот кога започна терористичкиот напад на Хамас пред година.
„Вие сте нашата надеж во овие тешки денови“, вели Шири Албаг пред толпата од стотици поддржувачи. Нејзината ќерка Лири Албаг е една од петте војници на надзорникот земени како заложници од базата Нахал Оз.
„Тоа беше ноќна мора од една година“, вели Ели Албаг, таткото на Лири. „Нема да се сеќаваме на воените операции“, вели тој, гестикулирајќи кон домот на Нетанјаху низ блокот. „Она што засекогаш ќе го паметиме се заробениците“.
Најмалку 20 членови на семејствата на заложниците кои сè уште се држат во Газа беа присутни за време на собирот во раните утрински часови.
Таткото на Омер Венкерт, киднапиран од забавата Нова, се сеќава дека го слушнал Омер како се движи низ куќата во 3 часот наутро на 7 октомври, собирајќи ги работите за да замине на фестивалот. Неговата мајка Нива со секоја клетка од телото зборува за исчезнатиот Омер.
„Времето ми замрзна. Не помина една година за мене. Ова е наша работа, 24/7, нема оздравување додека заложниците не се дома. Кој сака да живее во земја каде што не те штитат?“.
