За разлика од традиционалните вакцини кои спречуваат инфекција, персонализираните вакцини за рак, исто така наречени неоантигенски вакцини, се користат кај луѓе на кои веќе им е дијагностициран рак, пренесува Verywellhealth.

Вакцините делуваат така што ги таргетираат протеините на туморот наречени неоантигени. Овие протеини, кои се јавуваат само во клетките на ракот, се резултат на генетски мутации и се единствени за одреден пациент.

- Неоантигените се добиени од тумор-специфични мутации. Сигурни сме дека се специфични за туморот и правиме вакцина која е доста специфична - изјави д-р Тони Чуери, онколог од Институтот за рак Дана-Фарбер во Бостон кој е вклучен во создавањето на персонализирани вакцини за бубрежни клетки. карцином.

Вакцината не им штети на здравите клетки

Научниците се потпираат на секвенционирање на геномот, процес кој ги испитува компонентите на човечките клетки како ДНК и РНК кои се подложени на промени кога некој има рак. Оваа анализа им овозможува на истражувачите да користат дел од тумор или примерок од крв за да добијат информации за основните биолошки процеси кои предизвикуваат рак.

Оваа прецизност им олеснува на научниците да создадат вакцина која ги таргетира оштетените клетки додека избегнува да им наштети на здравите клетки, проблем што често се гледа со традиционалните третмани за рак, како што се хемотерапијата и зрачењето.

Додека научната заедница работи на вакцини против рак повеќе од пет децении, само неодамна истражувањето се сврте кон прецизно таргетирање на клетките на туморот.

Времето потребно за создавање вакцина сега е пократко

Д-р Чуери објаснува дека сега се потребни недели за да се создаде вакцина, а не месеци, благодарение на напредокот во секвенционирањето. Паѓаат и трошоците за секвенционирање, рече тој, што треба да го олесни производството на вакцини во поголем обем.

Сите персонализирани вакцини за рак се дизајнирани да обезбедат приспособен курс на лекување, но не сите работат на исти платформи. Некои вакцини се базирани на протеини, како што се вакцините базирани на пептиди или епитоп, додека други се базирани на клетки, базирани на вируси или се потпираат на РНК технологија.

Според д-р Чуери, постојат предности и недостатоци за секој тип на платформа за вакцини:

Вакцините базирани на клетки имаат голема веројатност да предизвикаат одговор на имунолошкиот систем, но се скапи и тешко се произведуваат.

Вакцините базирани на протеини и пептиди се полесни за производство и имаат мала токсичност, но се прилично скапи.

Вакцините базирани на вируси се лесни за производство, но имаат потенцијал да го направат пациентот ранлив на инфекција.

Вакцините базирани на РНК нудат лесна испорака на повеќе антигени, но со помала веројатност да предизвикаат одговор на имунолошкиот систем. Покрај тоа, тие бараат посебно замрзнато складирање.

Иако персонализираните неоантигенски вакцини се ветувачки развој во третманот на пациенти со различни видови на рак, важно е да се напомене дека тие нема да ги заменат традиционалните третмани за рак.

- Вакцината е само една алатка во арсеналот - рече д-р Сајкинг Фу, професор на Одделот за истражувачка терапија на рак во Центарот за рак MD Андерсон во Хјустон.

Во моментов, само една вакцина е одобрена

Во моментов, само една персонализирана вакцина против рак е одобрена од Управата за храна и лекови (ФДА) за употреба во Соединетите Држави: за рак на простата. Поточно, оваа клеточна вакцина е дизајнирана за употреба кај пациенти со метастатски рак на простата кои имаат малку симптоми и чиј рак не реагирал на терапии за намалување на тестостеронот.