Нашиот Сончев систем се движи низ вселената со неверојатна брзина, но една нова студија сугерира дека можеби е многу побрз отколку што некогаш сме замислувале.
Иако се проценува дека Сончевиот систем орбитира околу центарот на Млечниот Пат со 792.000 километри на час, а самата галаксија патува со околу 2,1 милиони километри на час, меѓународен тим научници направи откритие кое би можело да го промени нашето разбирање за универзумот, објавува ScienceAlert.
Анализата на далечните радиогалаксии сугерира дека се движиме многу побрзо, а оваа контрадикција, велат истражувачите, има „длабоки космолошки импликации“. Нивното откритие го доведува во прашање долгогодишниот принцип дека нашата позиција во универзумот не е ништо посебно.
„Нашата анализа покажува дека Сончевиот систем се движи повеќе од три пати побрзо отколку што предвидуваат сегашните модели“, вели водечкиот автор Лукас Буме, астрофизичар на Универзитетот во Билефелд во Германија. „Овој резултат јасно ги побива очекувањата засновани на стандардната космологија и нè принудува да ги преиспитаме нашите претходни претпоставки.“
Буме и неговите колеги го базираат својот заклучок на анализа на распределбата на радиогалаксиите. Ова се галаксии кои емитуваат моќни радио бранови, вид на зрачење кое може да продира низ космичка прашина и гас, обезбедувајќи ни клучни информации за далечните објекти што инаку не би можеле да ги видиме.
Со набљудување на доволно голем број такви галаксии, можно е да се открие суптилна нерамнотежа предизвикана од нашето движење. Овој ефект, познат како дипол на изворниот број, се манифестира во појавата на малку повеќе галаксии во насока на нашето патување отколку зад нас.
Користејќи податоци од три радиотелескопи, вклучувајќи ја и европската мрежа LOFAR, која досега го спроведе најдлабокото радио истражување, научниците применија нов статистички пристап. Ова им овозможи попрецизно да го измерат таканаречениот космички радио дипол.
Резултатите беа изненадувачки. Диполот што го открија беше 3,7 пати поизразен од предвидениот со стандардниот модел на универзумот, а отстапувањето надмина пет сигма – статистичка мерка што укажува на исклучително висока доверба во откритието.
Ова откритие директно го оспорува стандардниот модел, кој ја објаснува историјата на универзумот од Големата експлозија. Една од фундаменталните претпоставки на овој модел е космолошкиот принцип, кој тврди дека материјата, гледана на доволно голем размер, е рамномерно и хомогено распределена. Со други зборови, нашето место во универзумот не треба да биде посебно или да ни нуди единствена перспектива.
„Ако нашиот сончев систем навистина се движи толку брзо, мора да ги преиспитаме фундаменталните претпоставки за структурата на универзумот во голем размер“, објаснува коавторот Доминик Ј. Шварц, космолог на Универзитетот во Билефелд.
„Алтернативно, распределбата на самите радиогалаксии може да биде помалку рамномерна отколку што верувавме“, додава Шварц.
