Минатата година во Франција била поместена границата за пензионирање, а условот „полни 62 години“ го поместиле на 64, но тоа не значи уживање во слободното време, дури и повеќе пиење – туку продолжување со работата за многумина.
„Само да дочекам пензија“, е реченицата која многу често можеме да ја слушнеме кога ќе се најдеме во ситуација да сме „претрупани“ со работа, но сепак во многу земји пензионирањето не значи и крај на работните денови. Напротив, во Франција пензионирањето на некој начин значи дека започнува борбата за опстанок.
Имено, минатата година во Франција била поместена границата за пензионирање, а условот „полни“ 62 години е поместен на 64. Тоа предизвикало бројни протести кои траеле со денови, но одлуката сè уште е на сила.
Пензијата во Франција до лани изнесувала 960 евра, додека сега е околу 1200 евра, што е секако помалку од минималната сума од 1700 евра.
Трошоците секако остануваат исти, па работата по 64 години е исто така опција за многумина. Додека цената на становите, за оние кои имаат документи, е околу 600 евра, струјата може да биде околу 50 евра, гасот околу 100 евра, додека водата варира – но сметката може да биде и до 85 евра месечно.
Јасно е дека минимум 800 евра одат за основни трошоци, што е повеќе од половина од пензијата, па и не чуди што повеќето пензионери сепак се одлучуваат да продолжат со работа.
Што се однесува до условите, како што информира извор кој е лоциран во Франција, односно Париз, пензионерите работат како „екстра“ помош, односно дополнителен работник. Исто така, додека останатите работат пет или шест денови, доколку има работа, пензионерите работат и до четири денови, а нивните саатници се малку повисоки во однос на редовните работници.
