Истражувачите препознаа дека дисфункциите во два специфични мозочни системи кај луѓето може да бидат поврзани со поголем ризик од развој на психоза. .
Откритието го отвора патот за нови третмани за ментални нарушувања, пишува „Саенс алерт“.
Една нова студија предводена од тим од Универзитетот Стенфорд ни помага да разбереме како се појавуваат симптомите на психоза, што може да доведе до подобри третмани и интервенции за психоза и други состојби на ментално здравје со кои е поврзана психозата.
Психозата вклучува одвојување од реалноста, како што се халуцинации и илузии. Може да се појави самостојно, но исто така е дел од состојби како шизофренија и биполарно растројство, кои научниците сè уште се обидуваат целосно да ги разберат.
„Новата работа дава добар модел за разбирање на развојот и прогресијата на шизофренијата, што е предизвикувачки проблем“, вели когнитивниот невролог Каустуб Сјупкар од Универзитетот Стенфорд.
Сјупкар и неговите колеги прегледале снимки од скенирање на мозокот на 445 луѓе со состојби како што се аутизам, нарушување на хиперактивноста со недостаток на внимание, ран почеток на психоза и синдром на делеција – генетска состојба која носи зголемен ризик од психоза и шизофренија. Тие, исто така, ги разгледале скенирањата на 411 здрави луѓе како контролна група.
Користејќи специјално дизајниран алгоритам, научниците утврдија разлики во функцијата на мозокот помеѓу двете групи – водејќи ги до две клучни области на мозокот кои влијаат на нашето однесување и реакции.
Една нова студија исто така покажа дека синдромот на делеција (ретардација во менталниот и физичкиот развој) може да биде корисен за анализа на симптомите и ризикот од психоза.
Разликите во овие области биле значајни и посилни кај лицата со синдром на бришење и психоза и кај лицата со психоза од непознато потекло, откриле истражувачите.
„Оваа поврзаност го зајакнува нашето знаење за психозата како состојба со препознатливо и постојано влијание на мозокот. Овој процес го нарушува нормалното функционирање на когнитивната контрола, дозволувајќи одредени мисли да доминираат, што резултира со симптоми кои ги препознаваме како психоза“, вели Винод Менон, когнитивен невролог од „Универзитетот Стенфорд“.
Следниот чекор може да биде да се развијат третмани врз основа на овие наоди. Дел од тешкотијата во лекувањето на психозата е тоа што е тешко да се види какви ефекти имаат различните методи врз мозокот, но сега научниците и лекарите можат да бидат поконкретни за тоа – каде да се погледне.
Постоечките пристапи за лекување на психоза, вклучително и транскранијална магнетна стимулација и фокусиран ултразвук, би можеле да се адаптираат за да ги таргетираат овие специфични мозочни центри кај младите луѓе изложени на ризик од психоза, велат истражувачите.
Тимот, исто така, сака да помогне да се намали стигмата и да се зголеми поддршката за луѓето со психоза.
