Една урбана легенда вели дека оваа забелешка, велат, толку го налутила претседателот на тогашната држава СФРЈ, што веднаш наредил да започне изградбата на нов угостителски објект според највисоките европски стандарди во хотелиерството, пишува српски Курир.

И, навистина, кога хотелот „Југославија“ беше завршен многу години по таа „епизода“, тој беше најголемиот и најмодерен објект од тој вид во Југославија. Имаше дури седум ката, придружни згради, 1.500 соби, 23 апартмани, ресторан, зимска градина, тераса за појадок, бар, ноќен клуб …

Под истиот покрив имало објекти кои направиле преседан за Белград во тоа време: имало автомат за кафе во бифето, сала за театар и кино, сала за настани, билијард и друштвени игри, машки и женски фризерски салони, но и перална, менувачница, па дури и плажа на Дунав со придружни содржини.

Продажба

Стечајниот должник „Денјуб Риверсајд“ се продава на јавен тендер како правно лице, по почетна цена од нешто повеќе од 27 милиони евра. Најважниот имот на стечајниот должник, како што е наведено во огласот за продажба, се зградата на хотелот „Југославија“ во булеварот Никола Тесла и удел во сопственост на градежно земјиште на катастарска парцела 2442/1 (Катастарска општина Земун) каде се наоѓа хотелот, пишува Н1.

Хотел Југославија се продава како единечна целина која се состои од подрум, приземје, мезанин и осум ката, а се наоѓа на улица Булевар Никола Тесла бр. 3.

На продажба се нуди и урбаното градско земјиште во Земун, површината на цела парцела е 46.613 метри квадратни (површината на земјиштето под објектите е 13.981 квадратни метри, површината на земјиштето до зградите изнесува 31.632 метри квадратни), како и преостанатиот имот на стечајниот должник, кој се состои од лустери и бисти, скулптури, дела на Александар Зарин, соопштила агенцијата за лиценцирање на стечајни управници.

Проценетата вредност на стечајниот должник како правно лице изнесува 6.353.994.542 динари (54,2 милиони евра), а почетната цена е 3.176.997.271, 00 динари (27,1 милиони евра).

Јавниот тендер ќе се одржи на 22.03.2024 година во 12 часот. Во случај купувачот кој го обезбедил депозитот со банкарска гаранција победи на јавното наддавање, тој мора да го уплати износот на депозитот на сметката на стечајниот должник, во рок од два работни дена од одржувањето на јавното наддавање, а пред да го потпише купопродажниот договор, по што ќе му биде вратена гаранцијата.

Договорот за купопродажба се потпишува во рок од 8 дена од денот на одржувањето на јавното наддавање, под услов депозитот обезбеден со гаранцијата да е уплатен на сметката на стечајниот должник.

Најлуксузниот хотел во Југославија

„Му немаше рамен, беше најлуксузниот угостителски објект во Југославија. Своите врати официјално ги отвори на 31 јули 1969 година“, пишува „Калдрма“. Она што не беше кажано, или беше прераскажано „на тивок глас“ е фактот што неговата изградба беше проследена со бројни проблеми, прекини и паузи.

Зошто, за разлика од приказната во пабот дека хотелот е изграден поради забелешката на пријателот на Тито, императорот на африканската земја Етиопија, вистината беше многу поинаква: натпреварот за изградба на овој моќен архитектонски објект кој ќе ја претставува големината и силата на новата повоена држава всушност е лансирана на иницијатива на претседателот на СФРЈ Јосип Броз Тито, но многу одамна – во 1947 година!

На конкурсот победиле архитектите од Загреб, Младен Каузлариќ, Лавослав Хорват и Казимир Остроговиќ, кои настапиле пред Институтот за дизајн на Хрватска. Комисијата ја оценила нивната работа како модерна, која одлично се вклопува во тогашните новобелградски трендови. Веќе следната 1948 година требала да започне изградбата, да се постави армирано-бетонска скелетна конструкција, но поради избувнувањето на голема криза во односите со Советскиот Сојуз, работите биле брзо прекинати и продолжиле дури во 19 Хотелот потоа бил изграден уште шест години, а конечниот ентериер го дизајнирале белградските архитекти Иван Антиќ, Мирко Јовановиќ, Владета Максимовиќ и Милорад Пантовиќ. Но, како што пишуваат белградските медиуми, дури во април 1964 година бил прекинат огромниот прекин во изградбата на „Југославија“ во вистинска смисла, кога продолжиле работите за доизградба на големата зграда.

Дел од проблемот било рушењето и преместувањето на Железничката станица Земун, најголемиот комплекс од ваков вид северно од Дунав во тоа време, огромниот двор низ кој минуваа повеќе од 19.000 возови годишно.

Според тогаш донесените урбанистички планови било предвидено целосно преместување на пругата од сите делови на градот. Земун бил првата, потоа главната железничка станица во центарот на Белград, откажувањето на железничката линија околу Калемегдан и крајбрежјето и на крајот морала да дојде станицата Дунав. Овој план ќе се реализира дури во втората деценија на 21 век. А хотелот „Југославија“ ги „влече конците“ за тој грандиозен план.

Главниот инвеститор на проектот за изградба на хотелот, белградски „Метропол“, побарал заем од Југословенската инвестициска банка за да продолжи со работата. Банката, пак, инсистираше на учество на 50 отсто од средствата за да се одобри кредитот. Во обезбедувањето на потребните пари покрај „Метропол“ учествуваа и Собранието на Белград и Република Србија.

Трошоците беа проценети на две милијарди и 750 милиони динари за да се заврши се во согласност со проектната идеја. „Метропол“ сакаше новиот хотел по големина и убавина да го надмине нивниот истоимен хотел во Булевар Краља Александра.

Од блескави моменти до крај со лоша приватизација

Во тоа успеале, а во следните децении, во текот на седумдесеттите и осумдесеттите, хотелот доживеал блескави моменти и влезе во аналите на белградската историја на 20 век, како собиралиште на бројни светски познати гости. За жал, потоа транзицијата, бомбардирањето на НАТО во 1999 година, кога хотелот бил погоден од неколку бомби, и лошата приватизација по 2000 година го направи својот данок. Сега, по смената на неколку сопственици и нереализирани проекти, има планови, но нема одговор на прашањето кога и дали „Југославија“ повторно ќе блесне со старата слава.

Во еден од документарните филмови снимени за овој хотел, имало приказна која ја заинтригира јавноста, а која зборувала за постоење на тајни подземни премини кои ги поврзуваат хотелот и Палатата Србија.

Еден од најскапите детали, со кој се гордеел хотелот, бил најголемиот лустер на светот со кристали Сваровски тежок 14 тони, а дури 40.000 кристали ги осветлија просториите на „Југославија“. Невообичаено за тие времиња, гостите можеле да купат сè што ќе посакаат во хотелот, а имало дури и пансион за кучиња, со кој денес не можат да се пофалат многу хотели.

Често се споделуваа приказни за престојот на американските претседатели Ричард Никсон и Џими Картер, германскиот канцелар Вили Брант, британската кралица Елизабета и астронаутите Нил Армстронг и Баз Олдрин. На списокот на гости се најдоа и Тина Тарнер, Кевин Костнер, Моамер ел Гадафи.