Розенгард, или во превод „Градина на рози“, е прекрасното име на страшната населба во Малме, каде што е роден Златан Ибрахимовиќ во 1981 година.
Замислена и изградена како модерна населба, претставник на периодот на подем на шведската економија и социјалната благосостојба, таа се претвори во дел од градот каде што имигрантите (најчесто од поранешна Југославија) се огромно мнозинство и го игнорираат Швеѓаните.
Разбојништвата, убиствата и подметнувањето пожари на кои пожарникарите не реагираат доколку не бидат следени од полицијата се секојдневието на ова имигрантско гето каде е роден и израснат синот на Шефик и Јулка. 40 години подоцна, младинецот на локалниот клуб Балкан, дете на родители од босанска Бјелина и хрватски Пркос, заработи неколку стотици милиони евра за трансфери и плати.
Никој не замислуваше дека детето од гетото и од нефункционално семејство ќе го достигне статусот на ѕвезда на Ајакс, Јувентус, Интер, Барселона, ПСЖ и Милан, но Ибра не само што не заборава од каде дојде, туку постојано тоа го посочува.
Во својата втора автобиографија, наречена „Адреналин“, тој открива шокантни приказни од неговото најрано детство до тинејџерските денови.
„Отсекогаш страдав како дете, уште кога се родив. Веднаш откако се родив, паднав на подот откако и се лизнав од раце на медицинската сестра од еден метар височина… На училиште бев поинаков од сите други. Сите беа русокоси, убави, згодни со светли очи и хармоничен нос, а јас сум црн и „носле“.
Зборував и одев поинаку од нив. Нивните родители пишуваа петиции да ме исфрлат од тимот. Секогаш ме мразеа… Моите соиграчи носеа брендирана, дизајнерска облека, а јас немав ни за штуцни, само чорапи и поради тоа ме исмеваа. Отпрвин лошо реагирав на сето тоа, но преку изолација научив да ги претворам страдањата и омразата во дополнителна сила“, вели Златан.
Тој објаснува како ја канализирал сета оваа негативност што била насочена кон него подоцна, за време на неговата фудбалска кариера која се уште трае.
„Кога сум среќен, играм добро, но кога сум лут, ранет и страдам, тогаш играм дури и подобро. Од стадионот каде што ме сакаат црпам енергија, а од стадионот каде што ме мразат ја земам уште повеќе“, истакнува Ибрахимовиќ.
