Лекарите велеле дека тоа е речиси невозможно да се издржи без сериозни последици.

Имала две аневризми, опасно проширување на крвен сад во мозокот. Последица: повеќе операции, долго закрепнување и факт кој таа самата не го крие.

„Дел од мојот мозок повеќе не е за користење, едноставно е неверојатно што воопшто можам да одам и да зборувам, понекогаш смислено“, вели Емилија.

Првиот мозочен удар го доживеала во 2011 година, веднаш по завршувањето на снимањето на првата сезона на „Игра на тронови“. Актерката била на тренинг кога почувствувала силен притисок во главата.

„Тренерот ме стави во позиција за „планк“ и веднаш почувствував како еластичната лента ми го стега мозокот. Се обидов да го завршам тренингот и да ја игнорирам болката, но едноставно не можев“.

„Болката стана неподнослива. Скоро ползев до соблекувалната. Итна помош, болница, магнетна резонанца. Дијагнозата беше: субарахноидно крварење, облик на мозочен удар кој го загрозува животот“.

Не можела да се сети на сопственото име

Операцијата на мозокот била неизбежна.

Кога се разбудила од анестезија, не можела да се сети ни на сопственото име. Не можела да зборува. Лекарите утврдиле дека има афазија, нарушување на говорот предизвикано од оштетување на мозокот.

„Ги замолив медицинските лица да ме остават да умрам. Мојот труд и мојот живот се базираат на јазикот и комуникацијата. Без тоа, бев изгубена“, се присетила Емилија.

Но, нејзиното закрепнување започнало спротивно на сите очекувања. По седум дена, говорот почнал да се враќа. Лекарите го нарекле чудо. Таа го нарекува тврдоглавост.

Подоцна, кога преживеала и втора аневризма и повторно се врати на глумата, одлучи да го претвори тоа искуство во нешто што ќе има значење и за другите. Основаше организација „Same You“, посветена на рехабилитација на лица со повреди на мозокот, мозочни удари и невролошки трауми.

Не за да биде „инспирација“. Туку за никој да не мора да поминува низ истото сам.

И затоа денес, кога зборува, не зборува како „ѕвезда“, туку како некој кој видел што значи да исчезнеш и да се вратиш.

„Без комуникација не знаев која сум. Но, кога го вратив гласот, го вратив и себеси“.

Тоа е целата приказна. Без херојски наратив, без блесоци. Само жена која се враќа на себе.