Во време кога автомобилите се менуваат речиси секоја година, Владо е човек кој никогаш не би го заменил својот автомобил – ниту за пари, ниту за нови технологии.

Зад него и неговата „Буба“ се илјадници километри – а таа, вели тој, никогаш не го изневерила.

Љубов на прв поглед

„Беше тоа љубов на прв поглед“, се сеќава Владо.

Автомобилот му „влегол во око“ уште во 60-тите години, кога си рекол: „Ќе бидеш моја.“

Неколку години подоцна, желбата му се остварила:

„Ја купив на 6 мај 1975 година во Опатија. Од тогаш – секој ден ја возам“, раскажува Владо Бериќ.

Денес ги чува сите сеќавања, па дури и оригиналната фактура за купување.

„Штедев долго. Работев како кондуктер на линијата Риека – Ловран, и секој ситен кусур од патниците го ставав настрана – така ја купив новата „Буба“.

Оригинален мотор и ист мајстор

И по повеќе од 50 години, автомобилот работи како часовник.

„Моторот е негов, оригинален. Истиот механичар го одржува од првиот ден – 51 година. Сè уште пали како нов.“

На прашањето што мисли за денешните возачи, Владо со насмевка одговара:

„Има добри, има и лоши. Но, ме нервира што не обрнуваат внимание на сообраќајните знаци. Јас секогаш велам: ако возиш полека – ќе стигнеш далеку; ако возиш пребрзо – ќе стигнеш дома смрзнат.“

Илјадници километри и безброј спомени

Неговата бела „Буба“ поминала илјадници километри – од Германија до Романија.

Издржала дожд, ветер и сонце, но никогаш не откажала.

„Автомобил треба да се вози, жената треба да се сака, а парите да се трошат.

Ако автомобилот не го возиш – ќе го изеде ’рѓа.

Ако жената не ја љубиш – ќе си најде друг.

Ако парите не ги трошиш – ќе ги изеде инфлација.“

„Не ме барајте – Бубата не се продава!“

И додека некои би рекле дека е време за промена, Владо има јасен став:

„Не ме барајте, Бубата не се продава!“

Колку уште километри ќе извозат заедно – никој не знае.

Едно е сигурно: за Владо и неговата Буба, времето одамна застанало.