Додека некои филмови се обидуваат темелно да ја истражат психологијата на психопатите и криминалците, повеќето сценаристи претпочитаат да се фокусираат на сцени на хаос и убиства, наместо на подлабока анализа на умовите на нивните криминалци.

Ако во филм видите психопат како хистерично се смее на сопственото уништување, бидете сигурни дека тоа е филмско клише, а не реалистичен приказ на лице со антисоцијално растројство на личноста. Сепак, една студија пронашла исклучок.

Најреалистичен филмски психопат

Како што пренесе „Slash Film“, според извештај објавен во списанието „Science News“, еден филмски убиец се издвоил како најреалистичен приказ на психопат.

Станува збор за Антон Шигур од филмот „No Country for Old Men“, во режија на браќата Коен, кој го освои Оскарот за најдобар филм во 2007 година. Шигур, кого го толкувал Оскаровецот Хавиер Бардем е платен убиец кој ги елиминира своите жртви со пиштол што обично се користи за колење добиток.

Сепак, Шигур не е само убиец. Тој е тивко, интензивно чудовиште, целосно одвоено од светот околу него. Тој никогаш не се смее како манијак – напротив, неговата насмевка изгледа лажно и манипулативно. Антон Шигур едноставно не ги разбира човечките емоции, што го прави неверојатно точен приказ на вистински психопат.

Тригодишна потрага по вистината

Форензичкиот психијатар Семјуел Лајстедт и неговиот колега Пол Линковски дошле до овој заклучок по обемен тригодишен истражувачки проект. Дуото прегледало дури 400 филмови со наводни психопати за да утврди кои од нив најверодостојно ја прикажуваат психопатијата како нарушување. Според нивното истражување, Антон Шигур бил апсолутен победник.

Лајстедт, кој за време на својата работа интервјуирал и анализирал вистински платени убијци, забележал дека Шигур поседувал иста ладна смиреност како и неговите пациенти.

„Антон си ја врши работата и може да спие без никакви проблеми. Во мојата пракса, сретнав неколку такви луѓе. Тие беа ладни, интелигентни, не чувствуваа вина, анксиозност или депресија“, објаснил Лајстедт.

Високо на листата се најде и Ханс Бекерт, убиецот на деца кого го толкувал Питер Лори во класикот „M“ на режисерот Фриц Ланг од 1931 година, исто така беше високо на листата. Исто така вознемирувачки реалистичен психопат е и Хенри (Мајкл Рукер) од хорор филмот од 1986 година „Henry: Portrait of a Serial Killer“, кој изгледа како да нема план, нема емпатија и живее во целосен хаос.

Икони на хоророт кои не се вистински психопати

Лајстедт, исто така објаснил зошто многу познати филмски негативци, без разлика колку се застрашувачки, всушност не се точни прикази на психопатија. Норман Бејтс (Ентони Перкинс) од филмот „Psycho“ на Хичкок е класичен пример. Како што истакнал Лајстедт, Норман страда од психоза, која вклучува халуцинации и делузии, но ова е различно од бесчувствителната психопатија.

Истото важи и за култниот Ханибал Лектор (Ентони Хопкинс) од филмот „The Silence of the Lambs“. Неговата вознемирувачка смиреност, колку и да беше ефективна во филмот, не е вистинска особина на психопат, нагласил Лајстед.