Ова отвора повеќе прашања – дали кај нас протестниот дух исчезнува, дали стануваме поприлагодливи на околностите или едноставно кај нас недостасува континуитет во ваквите иницијативи?

Од масовен одзив до тивок пад

Кога првично беше најавен бојкотот, јавноста реагираше со ентузијазам.

Социјалните мрежи беа преполни со повици за солидарност, а граѓаните масовно се приклучија во првите недели. Сепак, интензитетот се намали, а интересот ослабе.

„Во почетокот, многумина беа мотивирани да се приклучат на бојкотот, но со текот на времето, дел од луѓето се откажаа. Некои од нив поради економски причини, а други затоа што не видоа конкретни резултати“, велат аналитичарите.

Од друга страна, претставник од еден од бојкотираните бизниси смета дека ваквите иницијативи не можат долгорочно да опстанат.

„Луѓето брзо се заморуваат. На почетокот, имаше намалување на продажбата, но сега работите се враќаат во нормала. Сите се навикнуваат на ситуацијата и продолжуваат со секојдневните навики“, вели нашиот соговорник.

Регионалниот контраст

Додека кај нас иницијативата за бојкот спласнува, во неколку соседни земји, слични движења добиваат уште поголем интензитет.

Во една од нив, граѓаните ги бојкотираат супермаркетите поради зголемување на цените, додека во друга, бојкотот се однесува на одредени компании за кои јавноста смета дека не се однесуваат етички.

„Кај нас бојкотот добива поддршка од сите општествени слоеви. Луѓето сфатија дека само со заедничка акција можат да извршат притисок“, изјавува социологот Игор Стојанов од соседна земја.

Тој смета дека клучната разлика лежи во континуитетот на притисокот и во тоа што во некои земји, бојкотите се поддржани и од влијателни организации и медиуми.

Остатокот од текстот можете да го прочитате ТУКА.