Усогласувањето со вредностите на ЕУ, почнувајќи од владеењето на правото и со заедничката надворешна и безбедносна политика, е најважниот показател за стратешката ориентација на земјите кандидати на нивниот пат кон Унијата, рече првиот европски дипломат , Жозеп Борел.
Заедно со комесарот за проширување, Оливер Вархеји, Борел го претстави овогодишниот пакет за проширување, кој вклучува извештаи за напредокот на 10 земји кандидати и потенцијални кандидати.
Србија е единствената која не е целосно усогласена со надворешната и безбедносната рамка на ЕУ, а во извештајот се вели дека земјата не воведе санкции против Русија, дека одржува односи на високо ниво со таа земја и дека ги интензивирала односитесо Кина, „што покренува прашања за нејзината стратешка насока“.
Борел вели дека членството на Србија во ЕУ е „единствениот одржлив начин да се изгради долгорочен просперитет“.
„Ние инсистираме Србија да се усогласи со нашата надворешна и безбедносна политика, чиј важен дел се рестриктивните мерки против Русија и мислам дека Србија ќе се усогласи порано или подоцна, во спротивно членството може да биде довдено во прашање“, рече Борел.
Минатиот петок, за време на посетата на Белград, претседателката на Комисијата Урсула фон дер Лајен ја пофали Србија. На заедничката прес-конференција со претседателот Александар Вучиќ, таа рече дека тој лично е „посветен на реформите, особено во основните прашања, владеењето на правото и демократијата“.
„Покажавте дека вашите зборови се проследени со дела“, рече Фон дер Лајен, обраќајќи му се на Вучиќ.
Меѓутоа, во извештајот за напредокот, Комисијата вели дека Србија постигнала „ограничен напредок“ во судството и основните права, дека „нема напредок“ во областа на слободата на изразување.
Србија ги започна преговорите во јануари 2014 година и досега отвори 22 од 35 преговарачки поглавја, додека привремено затвори само две. Комисијата ја повтори минатогодишната оценка дека Србија е технички подготвена да го затвори третиот кластер, кој вклучува поглавја поврзани со пазарната конкуренција и инклузивен раст.
Македонија е најдолго во процесот на преговори, добивајќи кандидатски статус уште во декември 2005 година, но оттогаш нема големи поместувања – прво поради грчкото вето, а денес поради бугарската блокада.
