Светскиот ден на љубезноста се слави меѓународно на 13 ноември. Основан е во 1998 година на иницијатива на Светското движење за љубезност и денес се слави во бројни земји како потсетник за важноста на љубезноста и меѓусебното почитување меѓу луѓето.
Се слави во многу земји, вклучувајќи ги Канада, Јапонија, Австралија, Нигерија, Саудиска Арабија, Индија, Италија, Сингапур и Обединетото Кралство. Светскиот ден на љубезноста е воспоставен за да се промовира вредноста на љубезноста и да се охрабрат луѓето да ја препознаат својата заедничка врска преку добри дела. Љубезноста, како фундаментален елемент на човековото постоење, ги надминува сите социјални и културни разлики.
Светскиот ден на љубезноста е исто така можност да застанеме и да ги преиспитаме сопствените постапки. Сепак, тоа е фундаментален дел од тоа да се биде човек, нешто што децата сè уште природно го поседуваат, без предрасуди или калкулации. Децата едноставно пристапуваат, помагаат и се насмевнуваат, додека постарите ја негуваат љубезноста во нежен поглед, внимание и топли зборови.
Добрината, во психолошка смисла, е директно поврзана со менталното здравје. Кога сме љубезни, активираме делови од мозокот кои го намалуваат стресот и го зајакнуваат чувството на поврзаност. Се ослободуваат хормони како допамин и окситоцин кои нè смируваат, нè поврзуваат и внесуваат чувство на значење. Затоа, по искрен гест, насмевка или помагање на друг, се чувствуваме полесно, потопло и помирно. Љубезноста всушност ги лекува и давателот и примателот. Во современото општество, каде што суровоста често погрешно се толкува како сила, а нежноста како слабост, потребна е храброст за да се остане љубезен. Да не се возвраќа со иста мера. Да се избере топлина дури и кога би било полесно да се биде ладен. Љубезноста не го менува светот веднаш, туку се менува секој момент кога се појавува.
Иако овој ден е официјално признат во многу земји, неговата вистинска моќ лежи во поединците - во нашата подготвеност да придонесеме за ширење на љубезноста секој ден. Љубезноста не мора да биде грандиозен гест. Таа се рефлектира во мали, но искрени моменти на внимание, насмевка кон странец, помагање на постара личност, топол збор кон колега.
На крајот на краиштата, љубезноста не е само начин да се направат другите посреќни, туку и пат кон подобро ментално здравје, внатрешен мир и чувство на поврзаност. Секој чин на љубезност, без разлика колку е мал, остава трага, и во тоа лежи неговата вистинска моќ.
