Марија Корина Мачадо, лидерка на венецуелската опозиција и добитничка на Нобеловата награда за мир за 2025 година, во контроверзно излагање ја повика меѓународната заедница да размисли за воена акција со цел отстранување на Николас Мадуро од власта.
Мачадо, која во последно време воспостави блиски контакти со политичари од САД и Израел, тврди дека посилен притисок, па дури и воена ескалација, се единствениот начин да се принуди Мадуро да замине.
Во разговор со американската мрежа „Bloomberg“, Мачадо наведе дека моменталната ескалација, вклучувајќи го и зголеменото присуство на американски воени сили во близина на венецуелското крајбрежје, е последна прилика приврзаниците на Мадуро да сфатат дека повеќе не можат да му даваат поддршка на режимот.
Според нејзините зборови, мирните и институционални решенија, по „десетици наместени избори“ и долготраен притисок, се исцрпени, па воената опција, како што рече, е можен краен пат доколку режимот „не отстапи“.
Истовремено, американските воени активности во регионот предизвикаа шпекулации за можни удари врз цели во рамките на Венецуела. Веста синоќа ја објави „Miami Herald“, повикувајќи се на извори кои тврдат дека воздушни напади би можеле да се случат „во наредните часови или денови“. Таквите тврдења брзо предизвикаа контрареакции и негирања од Вашингтон, а американскиот државен секретар Марко Рубио на платформата „X“ ги нарече извештаите „лажна приказна“ и порача дека авторите биле измамени од своите извори.
И покрај демантите, администрацијата во Вашингтон повеќепати истакнала дека воените опции „се на маса“, а во јавниот дискурс често се користи аргументот за борба против шверцот на дрога и „наркотероризмот“ – термин што Мачадо го презеде во интервјуто од реториката на актуелната американска политика.
Критичарите на ваквиот пристап предупредуваат дека директна воена интервенција би можела дополнително да го дестабилизира регионот и да предизвика сериозни хуманитарни последици.
По доделувањето на Нобеловата награда, според достапните извори, Мачадо остварила телефонски разговори со американски и израелски лидери и, според нејзини изјави, понудила план за првите „100 часа“ по падот на Мадуро, тврдејќи дека постојат организирани структури и маса луѓе подготвени да излезат на улица во вистинскиот момент.
Сепак, критичарите истакнуваат дека повикувањето на странска воена интервенција, особено кога доаѓа од добитничка на Нобелова награда, претставува контрадикција и отвора прашања за етиката и последиците од таков потег.
Регионалните и меѓународните актери внимателно ја следат ситуацијата. Експертите за меѓународни односи предупредуваат дека секој облик на воена интервенција би барал широка меѓународна легитимација и јасни планови за транзиција и обнова, за да се избегне продлабочување на кризата што во Венецуела трае со години.
