Никола Тесла и мистериозните сигнали од вселената: Научен факт или производ на имагинацијата?
Никола Тесла, брилијантниот иноватор познат по својата работа на наизменична струја, бил еден од најистакнатите умови на своето време. Неговите идеи и денес ги инспирираат инженерите и научниците ширум светот. Но, и најбрилијантните умови не се имуни на грешки и заблуди. Тесла, заедно со неговите неверојатни достигнувања, имал и моменти кога неговите теории се оддалечувале од научните стандарди.
Иако ги поставил темелите на современиот пренос на електрична енергија, Тесла не го прифатил постоењето на електрони. Верувал дека атомите се најмалите честички во универзумот и ја застапувал идејата за „етер“ како медиум за пренос на електрични струи. Верувал дека електроните, доколку постојат, би можеле да постојат само во совршен вакуум, што го довело во конфликт со растечкото научно знаење од тоа време.
Меѓу неговите најинтригантни тврдења било и она дека за време на неговите експерименти во 1899 година во лабораторија во Колорадо Спрингс снимил сигнали од вселената што ги сметал за доказ за постоење на интелигентен вонземски живот.
„Дури и сега, понекогаш сликовито се сеќавам на тој момент и го гледам мојот уред како да е сè уште пред мене“, напишал Тесла. „Моите први набљудувања буквално ме исплашија бидејќи во нив имаше нешто мистериозно, да не речам натприродно, а јас бев сам во лабораторијата, ноќе“.
Тесла снимал едноставни, но редовни сигнали преку неговиот приемник: Бип. Бип-бип. Бип-бип-бип. Овие периодични повторувања изгледале премногу организирани за да бидат случајни. Иако размислувал за природни извори како што е сончевата активност, тој ги отфрлил овие можности и почнал да верува дека сигналите се под контрола на интелигентен извор.
„По некое време сфатив дека овие нарушувања би можеле да бидат резултат на интелигентна контрола“, продолжува Тесла. „Иако не можев да го разберам значењето на овие пораки, ми беше невозможно да поверувам дека тие се сосема случајни. Сѐ повеќе чувствувам дека можеби ќе бидам првиот човек што ќе слушне поздрави од една планета на друга“.
Воден од оваа идеја, Тесла планирал да одговори на сигналот, со намера да ја испрати пораката „четири“ со надеж дека тоа би можело да воспостави основна комуникација со можни вонземски суштества.
Сепак, научната заедница не била импресионирана. Критичарите тврделе дека сигналот е од копнено потекло и дека фреквенциите што ги снимил Тесла не би можеле да поминат низ јоносферата на Земјата доколку доаѓаат од вселената. Многумина го исмевале поради неговите тврдења, а идејата за контакт со вонземјани била отфрлена како уште една од неговите ексцентрични теории.
Но, приказната не завршува тука. Повеќе од еден век подоцна, во 2003 година, научниците одлучиле да го реконструираат експериментот на Тесла користејќи слична опрема. Резултатите биле изненадувачки. Истражувачите заклучиле дека Тесла можеби снимил планетарни сигнали, особено многу ниски фреквенции (VLF) кои потекнуваат од Јупитер.
„Сметаме дека е сосема разумно да се поврзат сигналите на Тесла со интензивните километарски емисии од Јупитер“, изјавија истражувачите. „Иако скептиците и натаму се присутни, кога ги слушате сигналите на Јупитер со уред каков што користел Тесла, повремено слушате 'Бип… Бип-Бип… Бип-Бип-Бип'“.
Уште пофасцинантно, таквите сигнали можат да навлезат во јоносферата на Земјата за време на периоди на слаба сончева активност - токму кога Тесла ги спроведувал своите експерименти.
Оваа нова интерпретација на откритието на Тесла сугерира дека тој можеби не бил целосно грешен, но дека, како и многу пати досега, бил пред своето време. Неговата чувствителна опрема и иновативни методи му овозможиле да открие сигнали кои модерната наука ќе ги препознае и толкува многу подоцна.
Прашањето што останува отворено денес е - колку често ги игнорираме необјаснетите појави, отфрлајќи ги како грешки, кога можеби во нив лежи клучот за новите открититија?
